Παριστάνοντας τους «μεταρρυθμιστές»

Σαββατόβραδο στη γκλαμουράτη Γλυφάδα. Μια 14χρονη γρονθοκοπείται άσχημα από συμμαθήτριές της που επιχειρούν να της κάψουν τα μαλλιά μπροστά σε πασίγνωστη αλυσίδα καταστημάτων ένδυσης. Σαββατόβραδο στη λαϊκό-τίποτα-ιδιαίτερο Πολίχνη. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι 16 και 14 ετών δέχονται επίθεση από συνομήλικους με σωλήνες και σουγιάδες σε κεντρική πλατεία της περιοχής. Από το Σάββατο μέχρι σήμερα εκατοντάδες έφηβοι έχουν δεχτεί απειλητικά, υβριστικά ή υποτιμητικά μηνύματα στα κινητά τους από συνομήλικους «χρυσαυγίτες της καθημερινότητας», αυτήν τη μεγάλη μάζα διπλανών μας που βρίσκει νόημα στον αυταρχισμό και τη βία.

Εκατοντάδες παιδιά υποφέρουν, χάνουν τον ύπνο τους, τη συγκέντρωσή τους, τις εξόδους τους, τρέμοντας κάθε φορά που ακούν την ειδοποίηση μηνύματος στο κινητό τους. Στη Γλυφάδα, στην Πολίχνη, παντού. Στρέιτ, γκέι, τα πάντα. Και το Υπουργείο Παιδείας -μετά των ακολούθων του στα μίντια και στον κάθε κοινωνικό κύκλο μας- καυχιέται αυτάρεσκα για την «τομή» που φέρνει στη σχολική ζωή η απαγόρευση χρήσης κινητών στα σχολεία. Πιστεύει πράγματι το Υπουργείο Παιδείας ότι μπορεί να εφαρμόσει πρακτικά την απαγόρευση στη χρήση των κινητών στα σχολεία; Όπως εφαρμόζει ας πούμε τον νόμο για την απαγόρευση καταλήψεων στα πανεπιστήμια; Με διευθυντές που τοποθετούνται κομματικά και αξιολογούνται πλασματικά; Με καθηγητές που φτάνουν στο σχολείο μετά το πρώτο κουδούνι της ημέρας και φεύγουν πριν χτυπήσει το τελευταίο; Και αν ακόμα τον εφαρμόσει, πιστεύει ότι θα μειωθεί ο αριθμός των περιστατικών ανήλικης βίας; Χωρίς ουδεμία πρόνοια για συζητήσεις και μαθήματα που θα αφορούν την ουσία της συνύπαρξης ανθρώπων, δηλαδή τον σεβασμό στον διπλανό; Με μηδενικά κίνητρα για τη δημιουργία ουσιαστικών σχολικών κοινοτήτων με τις οποίες ο κάθε μαθητής θα νιώθει μια κάποια ταύτιση;

Από κοντά και η Ελληνική Αστυνομία -διά της εκπροσώπου τύπου της- καυχιέται για την «τομή» που θα φέρει η ενεργοποίηση του panic button για ανηλίκους. Πιστεύει πράγματι το Υπουργείο Προστασία του Πολίτη ότι μπορεί να αξιοποιήσει το panic button των ανηλίκων; Όπως εφαρμόζει ας πούμε τα προβλεπόμενα σε περιπτώσεις καταγραφής περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας; Με αστυνομικούς που δεν γνωρίζουν πώς να χειριστούν μια τέτοια μαρτυρία ή που πιστεύουν ότι «η συζήτηση για την κακοποίηση είναι υπερβολική» και ότι η woke κουλτούρα έχει κυριαρχήσει; Χωρίς εξειδικευμένο προσωπικό και ειδικούς χώρους για τη στήριξη των θυμάτων;

Το πρόβλημα της ανήλικης βίας μπορεί να αντιμετωπιστεί συνολικά μόνο μέσα στα σχολεία, μέσω της συστηματικής διαμόρφωσης της έννοιας της συλλογικού. Και το πρόβλημα της μη καταγραφόμενης και μη παρακολουθούμενης ενδοοικογενειακής βίας μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μέσα στα τμήματα, μέσω της αλλαγής νοοτροπίας των ενστόλων και την προσθήκη επαγγελματιών άλλων ειδικοτήτων.

Δεν μπορεί οι άνθρωποι αυτοί -στο ένα και στο άλλο υπουργείο, στην κυβέρνηση, σε οποιαδήποτε πολιτική εξουσία- να πιστεύουν πραγματικά ότι λύνουν με τις προβαλλόμενες ως «ολοκληρωμένες μεταρρυθμίσεις τους» έστω και ένα εκατοστό του προβλήματος. Το ξέρουν ότι δεν το πετυχαίνουν. Απλώς πιστεύουν ότι το επικοινωνιακό πλασάρισμα είναι η αρχή και το τέλος της πολιτικής. Ίσως το να παριστάνεις ότι είσαι μεταρρυθμιστής είναι τελικά χειρότερο από το να μην είσαι.

Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας