Έχουν γραφτεί ποτάμια για αυτά που μας περιμένουν σε περίπτωση εκλογής του Τραμπ. Εξελέγη. Ομως κανένας δεν είναι σίγουρος για αυτό που θα ακολουθήσει στη συνέχεια. Αλλωστε αρκετές φορές η αμερικανική πολιτική έχει αναθεωρηθεί αξημέρωτα, με τον πρόεδρο να κάνει αναρτήσεις στο Twitter από την κρεβατοκάμαρα του.
Η Ευρώπη ανησυχεί. Δικαίως. Ο Τραμπ έχει απειλήσει με την επιβολή δασμών στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Αν το κάνει, θα υπάρξει υφεσιακό πρόβλημα, ειδικά σε οικονομίες όπως η Γερμανία. Επίσης έχει αφήσει να εννοηθεί ότι η αμυντική κάλυψη της Ευρώπης προϋποθέτει την πληρωμή «προστασίας», με μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες που, φυσικά, τροφοδοτούν αμερικανικές βιομηχανίες. Αλλά έχει πει και κάτι ακόμα, σε ανύποπτη στιγμή. Οτι αν θέλει η Ευρώπη να έχει την Αμερική στο πλευρό της, θα πρέπει και αυτή να σταθεί στο πλευρό της Αμερικής σε περίπτωση αντιπαράθεσης με την Κίνα.
Εκτός των άλλων, αναμένεται να παρέμβει υπέρ του Πούτιν στο μέτωπο της Ουκρανίας, αφήνοντας μισάνοιχτη πόρτα για αύξηση της ρωσικής επιρροής και παρέμβασης στην Ευρώπη. Κοινώς μπλέξαμε άσχημα. Αλλά είναι και άλλα. Η νίκη του Τραμπ θα είναι σπορά για να ανθίσουν διάφορα σαρκοφάγα φυτά στην Ευρώπη.
Διαθέσιμοι κλώνοι υπάρχουν και θα είναι πρόθυμοι να ενσωματώσουν τη συνταγή του στον πολιτικό τους λόγο. Λογικό. Αφού αυτή η συνταγή δούλεψε μια χαρά στην Αμερική, με μερικές προσθήκες μπορεί να λειτουργήσει εξίσου αποτελεσματικά και στην Ευρώπη.
Τώρα θα διαβάσουμε πολλά για την ανάγκη (και την ευκαιρία) που έχει η Ευρώπη να απογαλακτιστεί αμυντικά από τις ΗΠΑ και, γενικώς, να αποσπαστεί από το ευρωατλαντικό άρμα. Δεν θα είναι τόσο απλό, αλλά δεν υπάρχει και άλλη επιλογή. Η ζωή η ίδια θα τα φέρει προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, η εκλογή του Τραμπ να μας κάνει καλό. Και αν η παρουσία του αποδειχθεί καταστροφική, ενδεχομένως να ξεμπερδέψουμε με τον τραμπισμό μια και καλή.