Μα ασχολείται ο Πρωθυπουργός με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων 2004;

Αυτό ήταν το αυθόρμητο ερώτημα του Υπουργού Ολυμπιακών Αγώνων της Αυστραλίας όταν προσκλήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου για να συζητήσει με τον Πρωθυπουργό Κ. Σημίτη για τις εμπειρείες από τη διοργάνωση των ΟΑ του 2000.

Ο Κώστας Σημίτης είχε πλήρη εποπτεία της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων και καθοριστική συμβολή στην επιτυχία τους. Παράλληλα τύγχανε εκτίμησης από τους αξιωματούχους της ΔΟΕ για τη συνέπεια των δεσμεύσεων του.

Σε μία δύσκολη εποχή για την Ελλάδα, με πολλά ανοικτά μέτωπα εντός και εκτός της χώρας, ο Κ. Σημίτης συγκαλούσε κάθε περίπου 20 ημέρες τη Διυπουργική Επιτροπή Συντονισμού Ολυμπιακής Προετοιμασίας την οποία προήδρευε με αξιοσημείωτη επιμέλεια. Υιοθέτησε πλήρως την προσέγγιση ότι για να γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες από τη μικρότερη διοργανώτρια χώρα μέχρι τότε, θα έπρεπε να συγκροτήσει ένα μικρό και ευέλικτο «κράτος» μέσα στο μεγάλο και δυσκίνητο. Πλήθος τομών δρομολογήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση, μια μικρή έκδοση του εκσυγχρονισμού που επεδίωκε για τη χώρα στο σύνολο της.

Πίστεψε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες μπορεί να λειτουργήσουν ως καταλύτης θετικών αλλαγών στη χώρα – νέες υποδομές, νέα τεχνογνωσία, διεθνές κύρος – και δεν επέλεξε μία light προσέγγιση που θα αντιστοιχούσε σε μία απλή προσαρμογή της Αθήνας στις ανάγκες των ΟΑ 2004. Παρακολουθούσε συστηματικά την πορεία κρίσιμων θεμάτων, με ιδιαίτερο βάρος στα ολυμπιακά έργα, τα έργα υποδομών για την αναβάθμιση της Αθήνας σε μητροπολιτικό πόλο διεθνούς εμβέλειας, το πρόγραμμα ασφάλειας, κ.α.

Το περίφημο μπλοκάκι είχε την τιμητική του και όταν μία προθεσμία δεν τηρείτο, η παρέμβαση του ήταν άμεση: ζητούσε ενημέρωση, εντοπισμό των αιτίων που οδήγησαν στη μη τήρηση της προθεσμίας, πρόγραμμα ενεργειών και εναλλακτικό σχέδιο. Εξοργιζόταν όμως όταν διαπίστωνε ότι υπήρχαν δημόσιοι φορείς ή Δήμοι που αδρανούσαν με αποτέλεσμα να χάνονται προθεσμίες.

Δεν τον θυμάμαι να ενοχλείται από τα δημοσιεύματα που εκείνο το διάστημα φιλοξενούνταν στο ελληνικό και διεθνή τύπο ως προς την περιορισμένη ικανότητα της Ελλάδος να διοργανώσει το εγχείρημα των Ολυμπιακών Αγώνων. Είχε τη σιγουριά ότι ο κόπος που είχε επενδυθεί θα απέδιδε. Δικαιώθηκε απόλυτα ως προς αυτό.

Τον θυμάμαι όμως να ενοχλείται βαθύτατα όταν σε μία συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών παρουσιάστηκε μία αξιολόγηση που (λανθασμένα) εμφάνιζε με κόκκινο χρώμα (δηλαδή ότι κινδύνευαν να μην ολοκληρωθούν) αρκετά ολυμπιακά έργα. Στη τηλεφωνική επικοινωνία που ακολούθησε με ρώτησε (ή μάλλον αναρωτήθηκε) «Μα δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν κακό στη χώρα;»

Καθηγητής ΕΚΠΑ, πρώην Γενικός Γραμματέας Ολυμπιακών Αγώνων