Τα αδιέξοδα των στρατηγικών της κάθαρσης και της συγκάλυψης

Οι πολιτικοί πρωταγωνιστές έχουν σχηματοποιήσει πλέον την αντιπαράθεση γύρω από τη διαχείριση του δυστυχήματος των Τεμπών στο δίπολο «κάθαρση-συγκάλυψη» με την κυβέρνηση να τονίζει τη στόχευσή της για κάθαρση και την αντιπολίτευση να στρατεύεται στην αποκάλυψη της συγκάλυψης. Ποιο από τα δύο σχήματα έχει περάσει στην κοινή γνώμη; Σύμφωνα με τα ευρήματα της ερευνητικής πλατφόρμας ‘People of Greece’ της εταιρείας QED, δύο στους τρεις Έλληνες αναγνωρίζουν ως στόχο της διερεύνησης του δυστυχήματος την κάθαρση των θεσμών του κράτους και μόνο ένας στους τρεις την τεκμηρίωση της συγκάλυψης. Συνιστά αυτό μια νίκη της κυβέρνησης;

Όχι ακριβώς. Διότι περίπου το 60% εκείνων που επιλέγουν ως στόχο την κάθαρση δηλώνουν ότι ενοχλούνται από την επιμονή της κυβέρνησης να κατηγορεί την αντιπολίτευση για πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας. Με άλλα λόγια, δεν είναι έτοιμοι να αποδεχθούν τη στρατηγική που ακολουθεί η ΝΔ στον πολιτικό ανταγωνισμό παρότι αναγνωρίζουν ως πρώτιστο τον στόχο της κάθαρσης. Η αποτύπωση του κυρίαρχου, σύμφωνα με την έρευνα, αιτήματος της κάθαρσης στην στρατηγική της συνεχούς στηλίτευσης των αντιπάλων εκλαμβάνεται από μικροκομματική έως και ένοχη.

Άρα μήπως η αντιπολίτευση τελικά προχωρά νικηφόρα; Την πλευρά της αντιπολίτευσης στο δίπολο «κάθαρση-συγκάλυψη» παίρνει ένας στους τρεις Έλληνες, όμως το 75% αυτών ενοχλούνται από την επιμονή της κυβέρνησης να κατηγορεί την αντιπολίτευση για πολιτική εκμετάλλευση. Με άλλα λόγια, το αίτημα της τεκμηρίωσης της συγκάλυψης ευθυγραμμίζεται με τη στρατηγική που έχουν επιλέξει το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλλουν κατά της κυβέρνησης για τη συνεχιζόμενη ρητορική περί πολιτικής εκμετάλλευσης. Η αντιπολίτευση συσπειρώνει λοιπόν αυτό το κομμάτι του εκλογικού κοινού, όμως αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινής γνώμης.

Η ρητορική περί συγκάλυψης εμποδίζει την αντιπολίτευση να πιστωθεί πολιτικά την ευρεία κοινωνική δυσαρέσκεια επ’ αφορμή του ζητήματος των Τεμπών. Την ίδια στιγμή η ρητορική της κυβέρνησης περί επιδιωκόμενης πολιτικής εκμετάλλευσης από την αντιπολίτευση εκλαμβάνεται ως ύβρη από την πλειονότητα και σταδιακά της στερεί ερείσματα. Και οι δύο χαμένοι για την ώρα. Ο πολιτικός ανταγωνισμός επί του ζητήματος θα παιχτεί στον χώρο εκείνου του κομματιού της κοινής γνώμης που ζητά τον βαθύτερο στόχο της κάθαρσης των θεσμών, αλλά απορρίπτει ως κενές ή εκ του πονηρού τις επιθέσεις της ΝΔ στην αντιπολίτευση. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κομμάτι.

Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας