Θα γίνει το βήμα στα ελληνοτουρκικά;

Στην τελευταία γενική συνέλευση του ΟΗΕ έγιναν τα εξής στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. 

Για πρώτη φορά ο Ταγίπ Ερντογάν μίλησε από το βήμα του Οργανισμού για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ με την Ελλάδα, ζητώντας την οριοθέτηση τους. 

Ο Μητσοτάκης μίλησε για παράθυρο ευκαιρίας προκειμένου να σημειωθεί πρόοδος. Ομως την ίδια στιγμή, ο Νίκος Δένδιας, έλεγε, έχοντας κατά νου το Καστελλόριζο, ότι κάθε νησί έχει υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ και 12 ναυτικά μίλια. Δεν είναι σαφές αν απαντούσε στην Αγκυρα ή στην Αθήνα…

Ο Ερντογάν, πάλι από το βήμα του ΟΗΕ, είπε ότι, μετά από 50 χρόνια, το Κυπριακό πρέπει να λυθεί στη βάση των δύο κρατών. Ο Μητσοτάκης είπε ότι η πλευρά μας δεν συζητά καν αυτό το ενδεχόμενο.

Ταυτόχρονα, αυτό που ονομάζουμε «διπλωματικοί κύκλοι» εκτιμούσε ότι υπάρχει μία κινητικότητα στο θέμα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας, με τη Χάγη να προβάλλει αχνά στο βάθος του ορίζοντα. Ομως για να συμβεί αυτό, χρειάζονται να ρυθμιστούν, ταυτοχρόνως, κάποιοι σημαντικοί παράγοντες.  Το Κυπριακό. Τα πράγματα δείχνουν δύσκολα, το είπε και ο Μητσοτάκης από το βήμα του ΟΗΕ. Ο Ερντογάν μιλάει για δύο κράτη. Θα ξεκινήσουν βέβαια, για άλλη μια φορά, επαφές των δύο κοινοτήτων με τη διαμεσολάβηση του ΟΗΕ, αλλά όσο η τουρκική και τουρκοκυπριακή πλευρά παραμένουν προσηλωμένες στη λύση των δύο κρατών, δεν υπάρχουν περιθώρια για συζήτηση, απλώς θα πιστοποιηθεί, για άλλη μια φορά, το αδιέξοδο. 

Ας υποθέσουμε ότι οι δύο πλευρές παριστάνουν ότι δεν βλέπουν το Κυπριακό πάνω στο τραπέζι. Και ξεκινούν μία διαδικασία προς διευθέτηση των διμερών θεμάτων, δηλαδή ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Και αυτό υπό την προϋπόθεση της μη προσθήκης άλλων θεμάτων από την Τουρκία με γαλάζιες πατρίδες και γκρίζες ζώνες. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν αρκετό πολιτικό χρόνο μπροστά τους, ενώ η νηνεμία που επικρατεί στο Αιγαίο έχει αποφορτίσει αρκετά την ένταση στο θυμικό της κοινής γνώμης. Μπορεί, στα αλήθεια, ο Μητσοτάκης να ρίξει νερό στο μύλο των ελληνοτουρκικών; Είναι άγνωστο, ειδικά όταν έχεις από δίπλα τον Σαμαρά να δηλώνει ότι «δεν συνομιλείς με τον πειρατή» και τους Βελόπουλους να κουνάνε το δάχτυλο καταγγέλλοντας μειοδοσίες. Εδώ που τα λέμε, ο Μητσοτάκης, δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη στάση που θα κρατήσουν και τα άλλα κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης. Θα έχουν νέες ηγεσίες, οι οποίες μάλλον θα θέλουν να ξεκινήσουν υψώνοντας το πατριωτικό λάβαρο. 

Συμπέρασμα. Στα ελληνοτουρκικά υπάρχει διάθεση κινητικότητας και εξέλιξης των πραγμάτων, ενώ, την ίδια στιγμή, το Κυπριακό οδηγείται προς νέο αδιέξοδο. Θα δούμε κάτι ή είναι ακόμα νωρίς;