Podcast με τον Σταύρο Θεοδωράκη | Λεφτά από το ελικόπτερο για τους νέους!

Μουσική

Σταύρος Θεοδωράκης: Δεν θα σας πω κάτι που δεν ξέρετε. Τα παιδιά είναι στα κάγκελα.

Οι μόνες δουλειές που τους προσφέρονται είναι ντελίβερι με μηχανάκια ή με ποδήλατα. Και εργάτες σε αποθήκες σούπερ μάρκετ και μεγάλων αλυσίδων. Να αποσυσκευάζουν και να συσκευάζουν προϊόντα και να τα φορτώνουν στα αυτοκίνητα διανομής.

Και μετά είναι τα κοινωνικά. Τα περισσότερα παιδιά έχουν αφήσει τις γκαρσονιέρες τους και έχουν επιστρέψει στα σπίτια των γονιών τους. Παρακολουθούν διαδικτυακά μαθήματα, ψάχνουν αγγελίες, φοβούνται για τους παππούδες τους και δεν βλέπουν τους φίλους τους. Ωραίο μείγμα!

Ίντερνετ και καλογερική. Ειδικά αν το «πρόσωπο» είναι στην άλλη άκρη της Αθήνας… «ξέχασέ το».

Αλλά πόσες εβδομάδες μπορεί να ζήσει σαν καλόγερος ή καλόγρια ένα παιδί 18, 20, 22 χρονών; Πόσο κρυφτούλι να παίξει με τους αστυνομικούς στα πάρκα και τις πλατείες; Και πόσο καιρό να αντέξει την απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 9 το βράδυ; Μελέτες έδειξαν ότι οι νέοι, 18 έως 28 ετών, παρουσίασαν υψηλότερα επίπεδα αρνητικών συναισθημάτων σε σύγκριση με άλλες ηλικιακές ομάδες.

Και μην αρχίσουμε τώρα τις αντιρρήσεις τύπου «όλοι την ίδια κατάσταση ζούμε» γιατί όπως λέει ο Μπρέχτ (και τραγουδούν υπέροχα ο Μιχάλης και ο Παντελής Καλογεράκης μαζί και η Φαραντούρη) «κι όμως / ακόμα και κάτω από εμάς / υπάρχουν άλλα πατώματα», «και ακόμα και εμάς / τους κακότυχους /υπάρχουν άλλοι / που καλότυχους μας λένε».

Μουσική

Να ξεκαθαρίσω όμως σε ποια παιδιά αναφέρομαι. Τα παιδιά που γεννήθηκαν από το 1992 μέχρι 2002 είναι περίπου ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες. Από αυτά περίπου το 40% είναι από οικογένειες που ζουν δύσκολα έως και φτωχικά. Σε αυτά τα παιδιά αναφέρομαι λοιπόν πρωτίστως. Στις εκατοντάδες χιλιάδες των νέων που παλεύουν με τις στερήσεις και τις απογοητεύσεις. Στα παιδιά που κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα είναι φτωχότερα από τους γονείς τους.

Η δεκαετής οικονομική κρίση που ζήσαμε έπληξε δυσανάλογα τα μεσαία και φτωχά στρώματα και ήρθε η πανδημία να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο τις ανισότητες. Οι ακόμη πιο χαμηλοί μισθοί και η ανασφάλιστη εργασία είναι η νέα «covid-κανονικότητα». Αν είσαι έως 25 ετών είναι 2,5 φορές πιο πιθανό να παραμείνεις άνεργος – έρευνα του ΟΟΣΑ σε 48 χώρες.

Τα παιδιά, λοιπόν, δεν είναι καλά. Αυτός είναι και ο τίτλος της παγκόσμιας έρευνας των Financial Times. Σημαντικό εύρημα; Οι νέοι δυσανασχετούν με τις προηγούμενες γενιές, οι οποίες έχουν ζήσει καλύτερα και ταυτόχρονα ασκούν μεγαλύτερη πολιτική επιρροή. Φοβούνται δηλαδή ότι οι οικονομικές αποφάσεις θα ευνοήσουν για άλλη μια φορά τις σίγουρες δεξαμενές των πολιτικών κομμάτων.

Μουσική

Ετοιμάζοντας αυτό το podcast προσπάθησα να βρω τις γενναίες αποφάσεις υπέρ των νέων στην Ε.Ε. Τίποτα. Πέρα από τη γενικότητα ότι «το ταμείο ανάκαμψης ύψους 750 δις ευρώ» θα χρησιμοποιηθεί δια πάσαν νόσο…

Σε κάποιες χώρες μόνο (Γερμανία, Εσθονία, Πολωνία, Ελβετία, Ιταλία), για να πετύχουν την δραστηριοποίηση των νέων, τους ζητούν να καταθέσουν ηλεκτρονικές προτάσεις για την αντιμετώπιση του covid, για την επιστήμη, για την τεχνολογία στην εποχή της κρίσης, για την εκπαίδευση, για την αναψυχή…

Πέραν αυτού; Αναθάρρησα βλέποντας ένα άρθρο με τίτλο «Μπορεί η Ευρώπη να κερδίσει και πάλι τους νέους της;». Το υπέγραφε η Διευθύντρια του προγράμματος για την Ευρώπη του Δικτύου Διεθνών Υποθέσεων (τι ωραίοι τίτλοι) καθώς και ευρωβουλευτίνες από την Αυστρία και την Ιταλία.

Και πού κατέληξαν; Προσέξτε: «Να πάρουμε τώρα τις σωστές αποφάσεις για να μπορέσουμε περήφανα να πούμε ότι η πανδημία ήταν η στιγμή που η Ευρώπη ανακάλυψε εκ νέου την τόλμη και τον δυναμισμό της και έδωσε στους νέους της μια καινούργια ελπίδα για το μέλλον».

Ποιες είναι όμως αυτές οι «σωστές αποφάσεις»; Ποια είναι η «καινούργια ελπίδα»; Ούτε λέξη!

Ο χρόνος όμως τελειώνει. Ε.Ε και τοπικές κυβερνήσεις θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τους συμβούλους τους και τις καλοπληρωμένες συνεργαζόμενες δεξαμενές σκέψης και να αποφασίσουν άμεσα τι θα πετάξουμε από το ελικόπτερο στη νέα γενιά. Τι χρήματα θα δώσουμε σε όσα παιδιά τα έχουν απόλυτη ανάγκη. Τι ευκαιρίες θα τους δώσουμε μόλις λήξει ο συναγερμός. Μιλάω για πρακτικές λύσεις, ένα-δύο-τρία, και όχι για επικοινωνιακά σλόγκαν.

Ας το θεωρήσουμε και ως αποζημίωση στα παιδιά που τους ζητήσαμε να σταματήσουν να απολαμβάνουν τη ζωή. Και το έκαναν – τα περισσότερα το έκαναν. Αλλιώτικα να ξέρουμε ότι η φτώχεια και οι περιορισμοί δαγκώνουν. Και δαγκώνουν προς κάθε κατεύθυνση.

Μουσικό σήμα

* Σημείωση: Τον τίτλο του podcast τον «δανείστηκα» από τον κορυφαίο Ιταλό οικονομολόγο Λουίτζι Μπουτιλιόνε που σε μια αποκλειστική συνέντευξη στην εφημερίδα «Καθημερινή», τον Μάρτιο, είχε πει «να πέσουν χρήματα από το ελικόπτερο». Ο οποίος Λουίτζι βέβαια τον είχε «κλέψει» με τη σειρά του από τον θρυλικό καθηγητή του Πανεπιστημίου του Σικάγο Μίλτον Φρίντμαν.

Μουσική

Ήταν το podcast podcast με τον Σταύρο Θεοδωράκη.

Δημοσιογραφική επιμέλεια Ερατώ Ζουρουφίδου, Ανδρέας Παπαδόπουλος.
Στους ήχους η Χρύσα Κούρεντα.

Όσοι θέλουν και να διαβάσουν το podcast, μπορούν να το αναζητήσουν στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Καθημερινή. Θα ξαναβρεθούμε σύντομα.

Μουσικό σήμα
Pod.gr Το καλό ν᾽ ακούγεται