Η κακοκαιρία βρήκε τους πολίτες εγκλωβισμένους σε κεντρικές λεωφόρους και σε κρύα σπίτια χωρίς ρεύμα, εγκαταλελειμμένους από τους αρμόδιους κάθε είδους. Κι όμως η ελπίδα βρέθηκε στους συμπολίτες που βοήθησαν να μεταφερθεί ένα άρρωστο παιδί, στο καφέ που άφησε ανοιχτό τον θερμαινόμενο χώρο του για όσους είχαν ανάγκη, στους γιατρούς που έγιναν ορειβάτες για να φτάσουν στα νοσοκομεία τους. Η Έλενα Δημητράκη διαπιστώνει ότι «δεν είμαστε μόνοι, είμαστε πολλοί και ευτυχώς είμαστε μαζί».