Τζίνα Σπάρτακου
Τι γινόταν στον κόσμο την ημέρα που γεννήθηκες;
Το μόνο που γνωρίζω, είναι ότι εκείνη την ημέρα που γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, είχε χιονίσει πάρα πολύ…
Ποιο χάρισμα ή πιο ταλέντο θα ήθελες να έχεις;
Θα ήθελα να έχω κληρονομήσει το “απόλυτο αυτί” του πατέρα μου και κυρίως το ταλέντο του στο πιάνο.
Τι θα αποκτούσες μια μέρα που όλα θα ήταν δωρεάν για σένα;
Το μεγάλο οβάλ άσπρο “Tulip table” του Εero Saarinen, μαζί με τις “Tulip Chairs” του βέβαια. Kαι μια μικρή κατοικιά πάνω στη θάλασσα, σε ένα ελληνικό νησί.
Ποιες είναι οι πρώτες ραδιοφωνικές σου μνήμες;
Η θεία Λένα και το Σπίτι των Ανέμων…
Συζείς με κάποιο τετράποδο;
Με την Ρίτα, ένα ημίαιμο κυνηγοσκυλάκι και δύο γάτους τον Μπούα και τον Μπαρμπούνη, που ανοίγει με το χέρι του παράθυρα, σίτες και ντουλάπια κουζίνας…
Τι έχεις κάνει από γυμναστική και άθληση την τελευταία εβδομάδα;
Κατάφερα να παρκάρω επάνω στην Σεβαστουπόλεως.
Σε ποιο ιστορικό γεγονός θα ήθελες να ήσουν παρούσα; Τι θα έκανες;
Θα ήθελα να ζούσα την 12η Οκτωβρίου του ᾽44, την συγκλονιστική εκείνη στιγμή που ο εκφωνητής του ραδιοφώνου, αναγγέλει ότι η Αθήνα είναι ελεύθερη από τους Γερμανούς. Θα έβγαινα στους δρόμους τσιρίζοντας και κλαίγοντας…
Αν έφευγες ταξίδι για πολύ καιρό, ποια δέκα πράγματα θα έβαζες στο σακίδιο σου;
Tο θαυματουργό gel Aloe Vera για καψίματα, τσιμπήματα και κοψίματα, παρεό που γίνεται σάλι, κουβέρτα και φουλάρι, ένα σκουφάκι, μαγιό, οδοντόκρεμα, χρήματα, κινητό και Panadol.
Αν όλες οι δουλειές είχαν τον ίδιο μισθό και τις ίδιες ώρες εργασίας, ποια
δουλειά θα διάλεγες να κάνεις;
Nα φτιάχνω ένα γυναικείο περιοδικό, να δουλεύω σε κρουαζιερόπλοιο που θα κάνει τον γύρο του κόσμου, να “τρέχω” ένα glambing, να είμαι φωτογράφος του National Geographic, να παίζω σε μια ορχήστρα και βέβαια την δουλειά που κάνω τώρα.
Το αγαπημένο σου σύνθημα; Στίχος; Μότο;
Με συγκινεί πάντα ο στίχος του Βασίλη Δημητρίου “ Οταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία..” αλλά τον βρίσκω και λίγο αγχωτικό, γιατί μου αρέσει πολύ ο ύπνος…
Τι δεν αντέχεις στον ιντερνετικό κόσμο;
Το ποστάρισμα της νεκρής καραβίδας και των αχινών που κείτονται επάνω σε υπερφίαλα πιάτα και την πόζα.
Στρώσε ένα τραπέζι για τους φίλους σου.
Ουζάκια, τσιπουράκια και μεζεδάκια πάνω στη θάλασσα στην Κάλυμνο ή στη Σαλονίκη.
Σε ένα μεγάλο ταξίδι με αυτοκίνητο τι μουσική θα άκουγες;
Buena Vista Social Club, Santana, “Άγιο Φεβρουάριο”, Βαμβακάρη, Σαββόπουλο, Νίκο Παπάζογλου, “Breakfast in America”, Σκαλκώτα, παλιά Ιταλικά, τους Oύγγρικους χορούς του Brahms και το “The summer wind” του Sinatra στη διαπασών…
Τι έχεις πάνω στο κομοδίνο σου; Βιβλία; Φωτογραφίες; Κρέμες;
Ξυπνητήρι, κλάμερ, λαστιχάκι για τα μαλλιά, δάκρυα (χαράς) για τα μάτια κι᾽ ένα μικρό ζωγραφιστό πλακάκι από το Ιράν.
Η πιο ενοχλητική ερώτηση ή παρατήρηση που σου έχουν κάνει;
Ήμασταν στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ, με την ωραιοτάτη φίλη και συνάδελφο Τζούλη Αγοράκη κι ένας Ιταλός που της έκανε καμάκι, με ρώτησε αν είμαι η μαμά της…
Κρατάς αρχεία; Εκτός από βότσαλα από παραλίες τι άλλο μαζεύεις;
Έχω ατελείωτα αρχεία, σημειώσεις, ντάμι, θέματα, extra τεύχη από όλα τα περιοδικά που έχω δουλέψει, αλλά και απ᾽όσα δεν έχω δουλέψει.
