Ο Χρήστος Χωμενίδης, ως πατέρας έφηβης κόρης, ανησυχεί. Θυμάται τη δική του εφηβεία και πιστεύει ότι στάθηκε πολύ τυχερός: «Αναρωτιέμαι ειλικρινά πώς δεν μου έτυχε εκείνα τα χρόνια κάποιο μεγάλο ρεζιλίκι, κάποιο ζόρικο μπλέξιμο ή και καμιά συμφορά… Το κακό συναπάντημα ελλοχεύει παντού, ιδίως για κάποιον ο οποίος μοιάζει πρόθυμος να δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα. Να μπει σε όποια μισάνοιχτη πόρτα βρεθεί στο δρόμο του. Που ιντριγκάρεται -για παράδειγμα- διαβάζοντας ότι ο κύκλος του ποιητή Μπωντλέρ έφτιαχνε γλυκίσματα με όπιο…».