Podcast με τον Σταύρο Θεοδωράκη | Έλεος με τους εμπρηστές της διπλανής πόρτας

Μουσική

«Ο μαύρος δρόμος της Ελλάδας. Όλα είναι καμένα γύρω μου. Τα πεύκα κάρβουνο. Όχι κάρβουνο, στάχτη. Το χώμα καπνίζει ακόμη. Που και που βλέπεις μια ελιά που αντιστάθηκε. Με φαγωμένο τον κορμό αλλά με καρπούς στα φύλλα. Η φωτιά και ο άνεμος έπαιξαν πολλά παιγνίδια αυτές τις μέρες. Μπήκαν σε χωριά, ‘’σκούπισαν’’ και έφυγαν χωρίς να αγγίξουν ούτε τις γλάστρες. Και σε άλλα χωριά, έμειναν και τα έκαψαν όλα. Εκεί κατευθύνομαι και εγώ. Στα χωριά της μεγάλης καταστροφής. Ο λαιμός μου έχει στεγνώσει, στάχτες σαν νιφάδες χιονιού, ‘’χορεύουν’’ παντού. Σύννεφα καπνού θαμπώνουν ακόμη και τον ήλιο».

Μουσική

Με αυτές τις εικόνες υποδέχθηκε η Ελλάδα το Φθινόπωρο του 2007. Και αυτό που διαβάσατε είναι ένα μικρό απόσπασμα από τις ανταποκρίσεις μου, εκείνες τις ημέρες από τα καμένα χωριά στην Ηλεία. Έμεινα στην περιοχή τρεις μέρες. 63 άνθρωποι κάηκαν στα σπίτια τους ή στον δρόμο προσπαθώντας να διαφύγουν.

Οι ίδιες εικόνες και σήμερα στην Κορινθία. Αγία Σωτήρα, Βαμβακιές, Μαυρολίμνη, Αιγερούσες, Αλεποχώρι, Γεράνεια Όρη, όλα φωτιά και στάχτη. Ευτυχώς χωρίς ανθρώπινα θύματα. Αλλά με ανυπολόγιστη καταστροφή στο περιβάλλον, φανερή και από τους δορυφόρους.

Αναζητώ όμως στα ρεπορτάζ λίγα περισσότερα λόγια γι’ αυτόν που ξεκίνησε την φωτιά στον Σχίνο της Κορινθίας. Πουθενά το όνομα του. Μόνο καρμπόν η φράση: «η φωτιά ξεκίνησε από κάποιον που έκαιγε κλαδιά στον ελαιώνα του». Το ίδιο μου λέει και η πυροσβεστική: «έχουμε σοβαρότατες ενδείξεις ότι η φωτιά ξεκίνησε από καύση σε υπολείμματα καλλιεργειών».

Ένα περίπτερο αν τρακάρεις στην Κηφισίας το όνομα σου και η φωτογραφία σου, θα μπει σε όλα τα σάιτ. Αν ήσουν μεθυσμένος, αν έπαιζες με το κινητό σου, αν πάτησες ή δεν πάτησες φρένο.

Και τώρα 50.000 στρέμματα καμένα και ούτε μια λέξη για τον δράστη. Σαν να έχουμε συμβιβαστεί με τις φωτιές και να τις θεωρούμε κάτι σαν φυσικές καταστροφές. Κάτι σαν τους σεισμούς και τα τσουνάμι.

Μουσική

Ειλικρινά δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουμε με όλους αυτούς τους εμπρηστές της διπλανής πόρτας. Η γιαγιά που έκαψε το 2007 την Ηλεία και μαζί 63 ανθρώπους, 1.500 σπίτια, 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα και 60.000 ζωντανά, καταδικάστηκε τελικά σε δεύτερο βαθμό μετά από επτά χρόνια, σε κατ’ οίκον κράτησή.

Αλλά θα μου πεις τι άλλο θα μπορούσε να γίνει; Να την βάλεις φυλακή;

Ένας άντρας των ΕΜΑΚ από αυτούς που ξενυχτούν στα πύρινα μέτωπα έχει μια πρόταση. Να τοποθετηθούν σε όλη την καμένη έκταση φωτογραφίες του δράστη – όταν πια καταλήξουν και οι εισαγγελείς ότι είναι ο δράστης – γράφοντας κάτω από την φωτογραφία του ότι από δικό του λάθος ξεκίνησε η φωτιά τον Μάιο του 2021 που έκαψε 50.000 στρέμματα.

Όχι μόνο για να τιμωρήσουμε τον συγκεκριμένο άνθρωπο αλλά για να θυμίσουμε σε όλους ότι οι φωτιές δεν πέφτουν από τον ουρανό.

Η πρόταση του, μου θύμισε μια συνήθεια που έχουν στο Λονδίνο για τους χούλιγκανς χαμηλής παραβατικότητας – οι χούλιγκανς μεγάλης παραβατικότητας πάνε στην φυλακή. Δείχνουν τις εικόνες τους στα γήπεδα. Στις γιγαντοθόνες αλλά και στα προγράμματα. Πας δηλαδή στο γήπεδο της Τσέλσι– συνέβη πρόσφατα σε φίλο γιαυτό σας το γράφω – και στο πρόγραμμα του αγώνα , στην δεύτερη σελίδα έχουν μια φωτογραφία του Μπιλ – ας τον πούμε έτσι – με την λεζάντα: «Ο Μπιλ πέταξε ένα μπουκάλι στον αγωνιστικό χώρο στον προηγούμενο αγώνα. Είναι πια ανεπιθύμητος σε αυτό το γήπεδο». Το βλέπει λοιπόν ο επόμενος επίδοξος μπουκαλορίχτης και ψαρώνει.

Δεν ξέρω αν μπορεί να πετύχει και με τις φωτιές. Πρέπει όμως κάτι να κάνουμε. Όλη αυτή η μαυρίλα που ζούμε είναι δικό μας έργο.

Έχουμε 4 ειδών πυρκαγιές.

Φωτιές από πρόθεση – λίγες.

Φωτιές από τυχαίο περιστατικό, ας πούμε ένα μεγάλο πουλί που κάθεται και καίγεται σε ένα ηλεκτρικό μετασχηματιστή και τα φτερά του βάζουν φωτιά στο δάσος – επίσης λίγες.

Φωτιές ανωτέρας βίας, ας πούμε ένας κεραυνός – επίσης λίγες.

Και φωτιές από αμέλεια! Το συντριπτικό ποσοστό των πυρκαγιών στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες είναι από αμέλεια.

Μουσική

Η φωτιά στο Μάτι για να πούμε για την πιο μεγάλη καταστροφή που ζήσαμε πριν 3 χρόνια, με 102 νεκρούς, ξεκίνησε και αυτή από μια αυλή στο Νταού Πεντέλης. Τον έπιασαν οι γύρω κάμερες, γιατί μιλάμε για μια κατοικημένη περιοχή. Του έκαναν παρατήρηση οι γείτονες αλλά αυτός εκεί, το χαβά του. Αυτές τις μέρες τα 15 κιβώτια της δικογραφίας, παραδίδονται στην εισαγγελία. Ο ανακριτής επιμένει ότι είναι κακούργημα – προφανές μου ακούγεται – ο εισαγγελέας λέει ότι είναι πλημμέλημα, ότι κι αν συμβεί όμως οι ευθύνες του εμπρηστή δεν πρέπει να χαθούν συζητώντας μόνο για τα λάθη, τις παραλείψεις και την εγκληματική ανικανότητα των πολιτικών και των υπηρεσιακών παραγόντων.

Η δημοσιοποίηση της ευθύνης αυτού που βάζει την φωτιά, την κάθε φωτιά, μπορεί να λειτουργήσει παραδειγματικά για όλους αυτούς που μας καίνε.

Τις είκοσι μέρες του Μαΐου είχαμε, σύμφωνα πάντα με την πυροσβεστική, 10 εμπρησμούς. Οι 2 ήταν από πρόθεση και οι 8 από αμέλεια (οι πέντε από αυτές σε ξερά χόρτα).

Καταστρεφόμαστε λοιπόν κυρίως από αμέλεια και όλοι εμείς κάτι πρέπει να κάνουμε.

Μια λύση θα ήταν να αρχίσουμε να συλλαμβάνουμε μόνοι μας εμείς οι πολίτες, αυτούς που καίνε κλαδιά ή ψήνουν μπιφτέκια στην σκιά ενός δέντρου. Δεν αστειεύομαι. Το άναμμα οποιασδήποτε φωτιάς από 1 Μαΐου μέχρι 30 Οκτωβρίου είναι αυτόφωρο αδίκημα και διώκεται αυτεπαγγέλτως. Και όπως σε όλα τα αυτόφωρα αδικήματα, από την στιγμή που δεν υπάρχει παρούσα αστυνομία, ή πυροσβεστική εν προκειμένω, μπορεί και πρέπει να επέμβει ο πολίτης.

Ας κόψουμε δρόμο λοιπόν. Ας γίνουμε εμείς φύλακες της πράσινης ζωής που μας έχει απομείνει.

Μουσική

Σπικάζ

Ακούσατε το podcast podcast με τον Σταύρο Θεοδωράκη.

Δημοσιογραφική επιμέλεια: Ερατώ Ζουρουφίδου

Στους ήχους ο Γιώργος Βαβανός.

Αν θέλετε να διαβάζετε το podcast podcast, αναζητήστε το
στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Καθημερινή. Θα ξαναβρεθούμε σύντομα.

Μουσικό σήμα

Pod.gr Το καλό ν᾽ ακούγεται