Γράφει ο podcaster
Για κάθε βάρκα που φτάνει στα ελληνικά νησιά γεμάτη πρόσφυγες ή μετανάστες, ο Βελόπουλος και η Λατινοπούλου προσθέτουν δεκαδικά στοιχεία στα ποσοστά τους. Αναμενόμενο. Οι άνθρωποι έχουν επενδύσει στην ανησυχία της κοινής γνώμης και στον προβληματισμό της Ευρώπης. Τώρα, ας πούμε, κάνουν σπέκουλα με την απόφαση της Γερμανίας για ελέγχους στα χερσαία σύνορα της, υποστηρίζοντας ότι θα μας στείλουν αεροπλάνα γεμάτα με τύπους από την Αφρική και τα βάθη της Ασίας.
Και εντάξει, να το ακούς από τον Βελόπουλο είναι κάπως δικαιολογημένο, ο άνθρωπος έμπορος είναι. Να ακούς, όμως, από υπουργούς της κυβέρνησης ότι βρίσκεται σε εξέλιξη εισβολή στη χώρα, είναι κομματάκι υπερβολικό, ως και επικίνδυνο. Και αυτές οι αναφορές, οφείλω να σας ενημερώσω, έχουν ενοχλήσει και το Μέγαρο Μαξίμου. Εντελώς μεταξύ μας και το Μαξίμου το παράκανε κάπως με τις φωνές για τις αποφάσεις της Γερμανίας. Διότι, στην πραγματικότητα, αυτό που κάνει η Γερμανία δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από δειγματοληπτικούς ελέγχους, προκειμένου να καθησυχάσει το εσωτερικό ακροατήριο.
Ομως ένα λεπτό να δούμε τα πράγματα συνολικά.
Τι ακριβώς φοβόμαστε από τη Γερμανία; Φοβόμαστε ότι θα μας στείλει πίσω παράνομους μετανάστες που, ενώ δεν δικαιούνται άσυλο ή προστασία, βρέθηκαν από την Ελλάδα να περιφέρονται στις γερμανικές πόλεις. Πόσοι είναι αυτοί; Αγνωστο. Μπορεί να είναι και πενήντα χιλιάδες. Αλλά δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν, να συλληφθούν και να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Για ποιο λόγο πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα; Διότι η ευρωπαϊκή συμφωνία και το πλαίσιο για το άσυλο προβλέπει ότι οι παράνομοι μετανάστες επιστρέφουν στη χώρα πρώτης υποδοχής. Πόσοι έχουν επιστρέψει ήδη στην Ελλάδα; Ελάχιστοι. Ούτε χίλιοι εδώ και δύο χρόνια.
Τι συμβαίνει με αυτούς που έρχονται με βάρκες στα νησιά; Οσο και αν σας φαίνεται τρελό, δύο στους τρεις παίρνουν άσυλο ή προστασία. Οχι με απόφαση της κυβέρνησης, αλλά με απόφαση δικαστηρίου. Αφού πάρουν άσυλο, οι περισσότεροι (κυρίως Σύριοι) φεύγουν για τη Δυτική Ευρώπη. Σχεδόν κανένας τους δεν θέλει να μείνει εδώ. Οι υπόλοιποι μπαίνουν σε δομές και μετά από μερικούς μήνες αφήνονται ελεύθεροι και ψάχνουν τρόπο να μεταβούν και αυτοό στην Ευρώπη.
Μα, δεν μπορούμε να μην επιτρέπουμε την είσοδο τους; Αν έχουν περάσει στα ελληνικά χωρικά ύδατα, είμαστε υποχρεωμένοι για τη διάσωση τους. Οι θερμόαιμοι που ζητούν να βυθίζουμε βάρκες, ουσιαστικά προτείνουν την έξοδο της χώρας από τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Και τι θα γίνει στο τέλος; Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βελτιώσουμε τις διαδικασίες ενσωμάτωσης και ένταξης των ανθρώπων που μένουν στη χώρα. Σε αυτούς τους τομείς καταγράφουμε τις χαμηλότερες επιδόσεις στην Ευρώπη. Και φυσικά να επενδύσουμε στη βοήθεια που μπορούμε να πάρουμε από την Τουρκία, διατηρώντας σε επίπεδο νηνεμίας τις διμερείς σχέσεις.
