Ο Ζευς, βασιλιάς πια θεών και ανθρώπων, αντιμετωπίζει τον Τυφώνα, ένα πολυκέφαλο τέρας που μεγαλώνει επικίνδυνα. Μετά τη λήξη της καταστρεπτικής για τη γη μονομαχίας ο Ησίοδος απαριθμεί τις συζύγους του Δία και τα θεϊκά τέκνα που γεννήθηκαν από εκείνες. Στη συνέχεια περιγράφει την θαυμαστή γέννηση της Αθηνάς και του Ηφαίστου από έναν μόνο γονέα και κλείνει το έπος αναφερόμενος στις θεές εκείνες που τόλμησαν να ερωτευτούν θνητούς και να γεννήσουν ήρωες. Οι τελευταίοι στίχοι της Θεογονίας αποτέλεσαν κάτι σαν ληξιαρχείο για τον ελληνισμό της αρχαϊκής εποχής. Ένα γενεαλογικό εργαστήριο βασιλικών δυναστειών που έφτασε μέχρι την εποχή των τυράννων.