O Χρήστος Χωμενίδης θυμάται ένα καλοκαίρι, που από το πένθος για τον πατέρα του και τον βαρύ κλοιό συγγενών και φίλων γύρω από τη χήρα μητέρα και το ορφανό βρέθηκε για πρώτη φορά στη Μύκονο: «Μου φάνηκε σαν την πεντάμορφη του παραμυθιού μεταμορφωμένη σε νησί. Βγήκαμε βόλτα και μου ‘φυγε το κλαπέτο. Κατάλαβα πώς ένιωθε ο Οδυσσέας με τις σειρήνες τριγύρω του να τον κολάζουν»...