Ο Μάκης Καλαράς στο podcast της Ιωάννας στο pod.gr
(Σήμα) Ιωάννα Παλιοσπύρου
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Γεια σε όλους! Σήμερα είμαι εδώ στο στούντιο, μ’ έναν άνθρωπο που συνεχώς άκουγα τ’ όνομά του γύρω-γύρω, και έλεγα, ρε παιδιά τι γίνεται, κάπως πρέπει να τον γνωρίσω κι εγώ αυτό τον άνθρωπο.
Είναι ο Μάκης Καλαράς. Τον ξέρετε; Όχι. Θα τον μάθετε σήμερα.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Κάτσε, γιατί προδικάζεις ότι δε με ξέρουν; Περίμενε.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Για να μη σε γνώριζα εγώ φαντάζομαι ότι ίσως δεν έχουν ξανακούσει τ’ όνομά σου. Αλλά νομίζω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για να το ακούσουν.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Σ’ ευχαριστώ πολύ που με κάλεσες και βρίσκομαι εδώ. Όσο μεγαλώνω, όπως σου είπα και πριν ξεκινήσουμε τη συζήτηση, κάποιες φορές πρέπει να βγαίνεις έξω, να παίρνεις το λόγο και να δίνεις κάτι. Σήμερα ελπίζω να δώσουμε κάτι, κάποιες πληροφορίες δηλαδή..
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Εγώ νομίζω ότι θα δώσουμε πάρα πολλές και γι’ αυτό βρισκόμαστε κι εδώ.
Λοιπόν, είχα βρεθεί εδώ με τη Γεωργία Καλτσή, μου έλεγε την ιστορία της, μου πετάει ένα όνομα, Μάκης Καλαράς, «και τι παιδί είναι αυτό, και πόσο με βοήθησε» κτλ. Λέω μπράβο.. Κάνω μια συνέντευξη με την Ποθητή, μου λέει κι αυτή την ιστορία της, μου λέει, Μάκης Καλαράς. Λέω, κοίτα να δεις, πάλι αυτό το όνομα. Δε γίνεται, πρέπει να τον γνωρίσω και πρέπει να μάθει και ο κόσμος όλα αυτά που μου λένε εμένα κατ’ ιδίαν τα κορίτσια και διάφοροι άνθρωποι, πρέπει να γίνει γνωστό.
Είναι τόσο όμορφο και τόσο σημαντικό να το γνωρίζει κάποιους, που νομίζω ότι πρέπει ν’ ακούγεται, όσο και αν θες εσύ να μην το λες.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Σ’ ευχαριστώ. Ναι, η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήμουν, ξέρεις, να δείχνω αυτά που κάνω. Είναι τώρα και σωστό και λάθος. Δηλαδή δε μ’ αρέσει να κάνω κάτι καλό και να το δείχνω, θέλω να το μαθαίνουν όλοι όπως το έπαθες εσύ, από άλλον, αλλά παράλληλα όμως ίσως να έχω κάνει και λάθος γιατί άμα το έκανα πιο πολύ γνωστό αυτό που κάνω, να έδινα θάρρος και δύναμη και γενικώς, σε παραπάνω κόσμο.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Ναι, εγώ πιστεύω ότι υπάρχει αυτή η ανάγκη. Ας πάμε σε αυτό που κάνεις, γιατί μας ακούνε τόση ώρα και ίσως…
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Όχι, τους ιντριγκάρουμε απλά. «Και τι κάνει αυτός ρε παιδιά και του λένε όλες οι γυναίκες μπράβο»; Μπορεί να φαντάζονται πολλά, έτσι΄;
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Σωστά! Οπότε να το διευκρινίσουμε. Εγώ αυτό που ξέρω, είναι ότι εκτός από πάρα πολλά άλλα πράγματα που κάνεις, ότι πηγαίνεις στα Κέντρα Αποκατάστασης που υπάρχουν άνθρωποι που μόλις ξεκινάνε τη ζωή τους πάνω σ’ ένα αμαξίδιο και εσύ είσαι εκεί πέρα γι’ αυτούς και τους μαθαίνεις πώς μπορούν να ζουν με το αμαξίδιο στη ζωή τους.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Γενικώς παίρνω μηνύματα από τα social ή από κάποιον γνωστό από δω κι από κει και μου λένε «ξέρεις, έχω ένα φίλο που έχει πάθει κάποιο τροχείο, έχω μια ξαδέρφη, μια θεία, ένα θείο, ένα φίλο στο χωριό, κάποιον», έτσι έμαθα και το πρόβλημα της Γεωργίας και της Ποθητής και του Μάριου και ούτω καθ’ εξής.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Κατ’ αρχάς να πω εγώ, γιατί δεν έχουμε εικόνα και είναι ηχητικό, ότι κι εσύ ο ίδιος είσαι σε αμαξίδιο.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, είμαι άτομο με αναπηρία, είμαι σε αμαξίδιο.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Αρκετά χρόνια.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Πολλά χρόνια, έχω χτυπήσει το 1994, ήμουν 17 ετών, από μηχανή, έπαθε μια βλάβη στη σπονδυλική μου στήλη κι από τότε κινούμαι με αναπηρικό αμαξίδιο και είμαι αυτό που λέμε, ανάπηρος με αμαξίδιο. Εγώ έχω μια βλάβη φανταστείτε, το σώμα μου αυτή τη στιγμή δε μπορεί να κάνει κάποια πράγματα. Άμα δεν έχεις ράμπα, ασανσέρ και η κοινωνία δεν είναι προσβάσιμη, τότε εμένα με κάνει ανάπηρο. Αν ήταν προσβάσιμα όλα, δε θα ήμουν εγώ ανάπηρος, δε θα υπήρχε καν αυτή η λέξη. Αφού θα έκανα τα πάντα, αυτά που κάνεις κι εσύ, ο υποτιθέμενος μη ανάπηρος.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Καλά, εσύ έχεις βρει τους τρόπους να κάνεις όχι τα πάντα, και παραπάνω από κάποιον που δεν είναι ανάπηρος.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι. Ξέρεις, η αναπηρία είναι μια πατέντα. Δηλαδή πραγματικά δεν είναι ακριβώς by the book κάνε αυτό, αυτό κι αυτό. Ο καθένας βρίσκει αυτό που του ταιριάζει και ξεπερνά τις δυσκολίες. Για μένα η δυσκολία ήταν να κάνω την προηγούμενη εβδομάδα, ν’ ανέβω στο τζιπ μου που είναι πολύ ψηλό. Βρήκα μια πατέντα, ανεβαίνω. Η καθημερινότητα είναι, κάθε μέρα άμα βγαίνεις έξω βρίσκεις και μια πατέντα να ξεπερνάς τις δυσκολίες.
Τώρα οι αρχικές δυσκολίες, να μάθεις να ντύνεσαι, να μάθεις να λύνεις τα προβλήματα του σώματός σου, της υγιεινής, κύστη, έντερο, σεξουαλική αποκατάσταση, να κάνεις κάποιον αθλητισμό, να οδηγήσεις κτλ., αυτά είναι εύκολα πια.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Κατ’ αρχάς εσένα υπήρχε κάποιος που στο δίδαξε αυτό ή το ανακάλυψες μόνος σου;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Αυτοδίδακτος.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Ο καλύτερος!
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, γι’ αυτό μου πήρε και πολλά χρόνια. Αυτό προσπαθώ να βοηθήσω τώρα στα καινούργια άτομα με αναπηρία, το χρόνο που έχασα εγώ τότε, το’ 94, ’95 που έκανα ένα χρόνο να γίνω ο μάγκας που λέμε τώρα, να το δείξω σε 10 μέρες. Γιατί γίνεται.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Σε 10 μέρες;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Σε 10 μέρες. Ειδικά εύκολες αναπηρίες όπως η δική μου και των παιδιών που σου λέω, εύκολη αναπηρία, δεν κουνάς απ’ το στήθος και κάτω, έχουμε καταντήσει να τη λέμε εύκολη αναπηρία, γιατί δυστυχώς υπάρχουν και πιο δύσκολες αναπηρίες που δε θα γίνουν ποτέ αυτόνομοι και ανεξάρτητοι. Με τη δική μας αναπηρία ζεις μόνος σου, γίνεσαι αυτόνομος. Υπάρχει δηλαδή η δύναμη, η γνώση, και να τους εκπαιδεύσεις σωστά και σε 10 μέρες να ξεπεράσουν πολύ σημαντικά προβλήματα, να κάνουν μια παύση στη ζωή τους την προηγούμενη και να ξανασυνεχίσουν αλλιώς.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Για να καταλάβω. Ας πούμε ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που χρειάζεται τη βοήθειά σου, εσύ πώς το μαθαίνεις κατ’ αρχάς αυτό;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Πρώτα απ’ όλα κάνουν copy paste σε ό,τι κάνω εγώ, θεωρώ ότι είμαι ο καλύτερος και λέω «πάρε-βάλε».
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Εννοώ ότι κάποιος ρε παιδί μου είναι σ’ ένα κέντρο αποκατάστασης στο νοσοκομείο. Πώς μαθαίνεις εσύ ότι υπάρχει ένας άνθρωπος εκεί που χρειάζεται τη βοήθεια;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Δε μαθαίνω, δεν έχω πολλούς «ρουφιάνους»…
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Σκέφτομαι ότι ίσως έχεις κάποια συνεργασία με κάποιο νοσοκομείο, με κάποιο κέντρο αποκατάστασης.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Όχι, δεν έχω καμία συνεργασία, γιατί όλα αυτά που κάνω έτσι κι αλλιώς είναι εθελοντικά, κατάλαβες; Άμα έκανα συνεργασία, έπρεπε στην Ελλάδα να δίνεις και μίζες κι από δω κι από κει. Εγώ είμαι εθελοντικά, όποιος θέλει θα με βρει. Να, πώς με βρήκες εσύ, έτσι κι αλλιώς δεν έχω χρόνο να διδάσκω…
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Ας πούμε για τη Γεωργία και την Ποθητή που τα γνωρίζω τα κορίτσια, πώς το έμαθες; Πώς έμαθες ότι υπάρχει ένα κορίτσι εκεί;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Με βρήκαν. Με βρίσκουν, δε μαθαίνω. Με παίρνει τηλέφωνο η Γεωργία, «γεια σας κ. Μάκη, αυτό κι αυτό» και πήγα και την είδα. Λέω «πού είσαι κορίτσι μου;», μου λέει «εκεί». «Ωραία, έρχομαι να σε δω».
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Ωραία. Και πήγες εκεί και πες μου, τι έκανες;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Την είδα.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Είτε στη Γεωργία είτε σε οποιονδήποτε.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Τη βλέπω τη Γεωργία, της συστήνομαι, ποιος είμαι και τι κάνω, «μην ανησυχείς, ξέρα τα προβλήματά σου, τα έχω περάσει κι εγώ, ξέρω ότι σκέφτεσαι, αυτό, αυτό κι αυτό». Μου λέει «πού το ξέρεις;».
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Πες μου, ένα, δύο, τρία, τι είναι αυτό που σκέφτεσαι στην αρχή.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Πώς θα ντυθείς. Άμα φλερτάρεις ακόμα, αν μπορείς να κάνεις σεξ, αν μπορείς να οδηγήσεις, αν είσαι αυτόνομη, πώς θα λύσεις το πρόβλημα της τουαλέτας σου, πώς θα λύσεις το πρόβλημα γενικώς. Οι γονείς σου θα χαρούν που θα σε δουν ξανά, όταν γυρίσεις σπίτι; Θα πεθάνουν ήρεμοι; Το μεγάλο άγχος των γονέων μας είναι ότι «θα πεθάνω εγώ, ποιος θα το αναλάβει το παιδί άμα δεν είναι αυτόνομο;».
Κατευθείαν μιλάω και στους γονείς, μιλάω και στο παιδί –μια ζωή παιδιά είμαστε εμείς, ότι «κοίτα να δεις, τα προβλήματά σου θα λυθούν πολύ σύντομα, δεν είναι τίποτα, τα έχω λύσει εγώ προ πολλού, τώρα θα στα πω τα κολπάκια. Όταν χτύπησα εγώ δεν υπήρχε ο internet, το ’94. Έπρεπε να ψάξεις να βρεις τα κολπάκια σου, τις πατέντες. Έτσι έχασα χρόνο. Κι έτσι λέω τώρα, αφού έχω χρόνο, έχω ηρεμήσει, έχω διακριθεί από αθλητισμό και γενικώς είμαι ευχαριστημένος απ’ τη ζωή μου, είναι ωραίο να δώσεις. Και δίνω τα τελευταία 15 χρόνια αυτή την εκπαίδευση.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Στα κέντρα αποκατάστασης, αυτό που προσφέρεις εσύ, δεν υπάρχει σα δουλειά, σαν εργασία;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Υπάρχει η εργοθεραπεία, ναι, αλλά εκεί όμως όπως σας είπα, πληρώνονται. Κι όταν πληρώνεσαι, δε θέλεις να τον διώξεις τον άλλον. Ενώ εγώ το κάνω εθελοντικά, για να φύγει γρήγορα. δηλαδή εγώ δε θέλω να μου φάει το χρόνο, θέλω σε 10 μέρες να φύγει από μένα, να πάω στον επόμενο. Στο κέντρο αποκατάστασης θέλει να τον κρατήσει ένα χρόνο, ενάμιση χρόνο. Θα κάνεις σήμερα φυσικοθεραπεία, αύριο θα κάνεις αυτό, παραμεθαύριο…
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Α, κατάλαβα.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Άρα χάνουν χρόνο.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Εσύ τι «κερδίζεις», εντός εισαγωγικών, από αυτή σου τη συμμετοχή;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Να με κάνουν παρέα που δε βρίσκω κανέναν. Δεν ξέρω..
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Φαντάζομαι ότι είναι συναισθηματικό αυτό που κερδίζεις. Κερδίζεις σε συναισθήματα.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Μη νομίζεις, είμαι πολύ ρηχός τύπος. Το κάνω επειδή μου βγαίνει εύκολα και τα ξέρουμε. Είναι εύκολα για μένα. Και είμαι σκληρός, δηλαδή όταν τους κάνω γκρουπάκια, να σου πω ότι αν δεν κάνω πριβέ μάθημα, θα πάρω τη Γεωργία, την Ποθητή, τον Τάσο, τον Μήτσο, τον δείξε, τον μπήξε, θα μείνουμε όλοι μαζί σ’ ένα σπίτι, θα ξυπνάμε μαζί, θα κοιμόμαστε μαζί, θα κάνουμε γυμναστική μαζί, θα βλέπουν πώς ζω εγώ και θα κάνουν copy paste, όπως σου είπα.
Θα τους πω πώς βάζω παπούτσια, θα τους πω τι δικαιούνται, πώς οδηγούν αυτοκίνητο, πώς θα κάνουμε κολύμβηση, πώς θα κάνουμε wakeboard, να κάνουμε skydiving, δηλαδή το έχουμε προχωρήσει πάρα πολύ τώρα, κάνουμε και extreme. Τι σημαίνει extreme; Σ’ ένα νέο ανάπηρο είναι να βγει απ’ το σπίτι του, έτσι; Δηλαδή «πω, πω εγώ σήμερα πήγα για καφέ μόνος μου». Μετά αυτό το ξεχνάει. Μετά από λίγο καιρό όταν κάνει παρέα μαζί μου το extreme είναι το extreme που λες κι εσύ.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Θα έρθω κι εγώ να κάνω έτσι όπως μου το λες. Εγώ όμως θα επιμείνω λίγο, θέλω να σκεφτείς και να μου πεις τι κερδίζει κάποιος όταν εθελοντικά αλλάζει και βελτιώνει τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου που έχει βρεθεί στα παπούτσια του;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Πραγματικά δεν έχω να κάτι. Δεν κρύβω κάτι.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Γιατί το κάνεις δηλαδή; Επειδή έχεις χρόνο όντως και δεν έχεις πώς ν’ απασχοληθείς;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Γιατί μπορώ. Όχι, έχω πάρα πολλά πράγματα να κάνω. Κάνω δικό μου πρωταθλητισμό, μέχρι πριν ένα χρόνο αλπικό σκι, κατεβαίνω σε Μαραθωνίους με τροχήλατο, κάνω γυμναστήριο, παίζω μπάσκετ, κάνω αγωνιστικό καρτ, έχω jeep, κατεβαίνω σε αγώνες, κάνω kitesurf, wakeboard πολύ καλό…
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Δεν ξέρω καν τι είναι όλα αυτά που μου λες..
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Τέλος πάντων, κάνω πολλά πράγματα, αλλά αυτά είναι η διασκέδασή μου. Αλλά και αυτό που δίνω, λέω να κάνουν κι άλλοι ρε παιδάκι μου αυτό που κάνω εγώ. Δηλαδή εγώ δεν ήμουν τυχερός να μου διδάξει κάποιος.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Όταν μιλούσαμε για τα podcast για παράδειγμα, μου είπες ότι «εγώ Ιωάννα Τρίτη και Πέμπτη πηγαίνω στα σχολεία».
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Αυτό κάτι δείχνει. Και θέλω να μου πεις για τα σχολεία. δηλαδή το ότι μπαίνεις στη διαδικασία και το πρόγραμμά σου κάθε εβδομάδα είναι αυτό, δεν είναι ότι πήγες ας πούμε τρεις φορές και that’s it, είναι ότι το έχεις εντάξει στη ζωή σου. Γιατί το κάνεις αυτό;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Θα ήμουν πολύ κακός άνθρωπος μάλλον στην προηγούμενη ζωή και τώρα πάω ν’ ανταποδώσω, να γίνω καλός. Πιστεύω στην παιδεία, ότι ο λόγος που έχουμε προβλήματα τώρα, ξεκινά από την παιδεία, δεν το συζητάω, το ξέρετε όλοι, το’ χετε ξανακούσει. Ένα παράδειγμα θα σου πω, ότι την τελευταία εβδομάδα μου λέει ένα παιδάκι «κ. Μάκη σας λυπάμαι», μετά από 15 λεπτά «κ. Μάκη σας ζηλεύω». Και τι ήταν; Ήταν 15 λεπτά συζήτησης μαζί του.
Άρα το παιδί δε θα στενοχωρηθεί στην επόμενη δύσκολη κατάσταση που θ’ αντιμετωπίσει, θα πει στο μπαμπά του «μην παρκάρεις στη ράμπα γιατί ο Μάκης θα θέλει να βγει κι ένας φίλος του μπορεί να θέλει να πάει να παίξει μπάσκετ» κτλ. κτλ….
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και θα πάθει σοκ ο μπαμπάς που το παιδί του λέει κάτι τέτοιο..
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, γιατί εντάξει, η αλήθεια είναι, άνω των 60 συνήθως δεν έχουν αυτή την ενσυναίσθηση και δε μπαίνουν στα παπούτσια των άλλων. Τώρα εμείς η νέα γενιά είμαστε λίγο πιο..
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Γιατί είμαστε όμως; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα που θα μπουν στη διαδικασία και θα το εξηγήσουν και θα το κάνουν εικόνα και θα το φέρουν στο παρόν της ζωής του παιδιού.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Γιατί υπάρχει εγώ, γιατί υπάρχεις εσύ, κι εσύ, μη λέμε τώρα, έχεις δώσει πάρα πολλά με όλο αυτό που έχεις κάνει..
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Εντάξει, ο καθένας από την πλευρά του.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Έτσι ακριβώς. Ο καθένας πρέπει να δώσει τη δική του βοήθεια από το δικό του μετερίζι να βοηθήσει για ν’ αλλάξουμε λίγο σαν κοινωνία.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Όταν πας στο σχολείο αυτό, κάνεις μια συζήτηση ή παίζετε κιόλας κάποιο άθλημα για να βλέπουν τα παιδιά τις δυσκολίες;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Στην αρχή τους λέω ποιος είμαι, τι έχω καταφέρει, να τους ψαρώσω, αυτό που σου είπα κι εσένα, έχω βγει πρώτος στον κόσμο κτλ., κάνουν ησυχία τα παιδιά και μετά τους μιλάω για την προσβασιμότητα, τους μιλάω για τα τροχαία, τους μιλάω για την αναπηρία, τους μιλάω για ποιο λόγο δεν πρέπει να σταματάμε αν μας συμβαίνει κάτι στη ζωή μας, για την προσπάθεια, για το στόχο κτλ. Και συνήθως παίζω κι ένα παιχνιδάκι να το καταλάβουν.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και πώς ανταποκρίνονται; Δηλαδή κάνουν ερωτήσεις, ενθουσιάζονται ή φοβούνται;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Να σου πω την αλήθεια οι καθηγητές, οι δάσκαλοι λένε «πρώτη φορά βλέπουμε τα παιδιά τόσο ήρεμα». Μάλλον τους αρέσει.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και τα παιδιά είναι οι πιο καλοί ακροατές νομίζω.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, άμα τους κεντρίσεις το ενδιαφέρον. Και πανέξυπνα, δηλαδή κάνουν κάποιες ερωτήσεις που δε μπορείς να τις φανταστείς. .
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Για πες μου ένα δυο παραδείγματα να καταλάβω.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Προχτές μου λένε «φίλους έχετε;». η απάντηση είναι εύκολη, θα μπορούσα να τους πω, φίλους δεν έχω γιατί δε βγαίνω, γιατί δεν κάνω τα πράγματα αυτά που κάνουν, γιατί έχω χτυπήσει, με λυπούνται, έτσι θα νομίζουν αυτοί. Αλλά όταν τους λέω, μετά από 5 λεπτά την παίρνουν την απάντηση μόνοι τους. Τους λέω ότι κάνω αυτά, δε σταμάτησα να βγαίνω απ’ το σπίτι, δεν, δεν, και λένε τελικά έχετε φίλους. Δηλαδή προσπαθώ να τους δώσω απαντήσεις μετά από τα λεγόμενα τα επόμενα.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Άλλη ερώτηση που σου κάνουν συνήθως; Πάνε και στο σεξουαλικό κομμάτι;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, στάνταρντ. «Γυναίκα έχετε; Η μαμά μου είναι μόνη της, να ξέρετε».
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Να πούμε ότι είσαι παντρεμένος.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, παντρεμένος.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και νομίζω και πρόσφατα.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Κανα χρόνο, ναι. Και πολύ ωραία. Μετά απ’ όλα αυτά που έχω ζήσει, νομίζω ότι πήρα την καλύτερη.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Μπράβο στο κορίτσι. Πώς τη λένε;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Βικτωρία. Και είναι και δασκάλα, είναι εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια, σε Δημοτικό. Μ’ έχει μάθει αρκετά πράγματα.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Ξέρω ότι κάνεις πολλά άλλα πράγματα, ας ξεκινήσουμε ένα-ένα να τα λέμε γιατί δε θα μας φτάσει ο χρόνος. Να ξεκινήσουμε από τον πρωταθλητισμό;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ο πρωταθλητισμός τώρα έχει τελειώσει. Δηλαδή πρωταθλητισμός και αναπηρία, τώρα που έχει τελειώσει λέω ότι είναι πολύ επικίνδυνο αυτό που έκανα. Φανταστείτε, όταν έκανα σκι, πήγαινα με 130 χιλιόμετρα στην πλαγιά, που ήξερα άμα φύγω λίγο, θα φύγω μ’ ελικόπτερο.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Σκι εννοείς.. .
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Αλπικό σκι. Είναι παραολυμπιακό άθλημα. Ήμουν και σημαιοφόρος το 2014 στη Ρωσία. Αλλά ήταν επικίνδυνος. Γενικώς ό,τι κάνω νομίζω είναι επικίνδυνο. Και τώρα που ήρθαμε εδώ..
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Αλλά το διαπιστώνεις μετά.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, η αλήθεια είναι ότι έχω τραυματιστεί αρκετά, έχω κόψει δυο φορές δικέφαλο, υπερακάνθιο ώμο..
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Αλήθεια; Τώρα μου μιλάς μετά το ατύχημά σου.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, μετά το ατύχημα. Εκείνο δεν ήταν τίποτα. Το ατύχημα ήταν μπαμ-μπαμ, χτύπησε η σπονδυλική στήλη, εντάξει. Τώρα, από δω και πέρα αρχίζω να πονάω. Γιατί όταν κάνω 30 χρόνια πρωταθλητισμό, το σώμα θυμάται πόσο πολύ το έχεις ταλαιπωρήσει. Είναι σα να κάνεις δηλαδή μ’ ένα μοτέρ 2 εκατομμύρια χιλιόμετρα ενώ έχει φτιαχτεί να κάνει ένα εκατομμύριο. Το σώμα μας δηλαδή πονάει.
Και όταν πας 50, 60, λες, ώπα, τι έκανα.. Ευτυχώς όμως εγώ διακρίθηκα. Πήρα μετάλλιο, έκανα αυτό που έκανα. Κάποιοι άλλοι έχουν κάνει την ίδια προσπάθεια με τη δική μου, και τελικά δεν είναι αυτή τη στιγμή εδώ, δεν τα καταφέρανε. Αλλά το σώμα τους όμως επιβαρύνθηκε.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και όλη σου αυτή η εμπειρία ας πούμε, έχουμε καταλήξει να είσαι εκπαιδευτής πλέον..
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Έχω τώρα 5 χρόνια που έχω ιδρύσει μια ΚοινΣΕπ, την Roushout…
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Ήταν δική σου έμπνευση;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι και είναι δομημένο όλο αυτό το πρόγραμμα που κάνω σ’ αυτή την ΚοινΣΕπ κάτω απ’ αυτή τη στέγη.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Είστε μια ομάδα δηλαδή;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Εγώ είμαι κι έχω κι άλλους βοηθούς και σκοπό έχει να μάθουμε τ’ άτομα με αναπηρία να βγαίνουν έξω αλλά και να εκπαιδεύουμε τα άτομα με μη αναπηρία να γνωρίζουν τα προβλήματά μας και να είναι και πολύ καλοί βοηθοί. Δηλαδή μπορεί να χρειαστώ κάτι, να ξέρει να με βοηθήσει εμένα στο δρόμο με ασφάλεια και να μην κωλώσει να με βοηθήσει. Γιατί το άτομο με μη αναπηρία δε γνωρίζει τις ανάγκες..
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Αυτό το έχω ακούσει αρκετές φορές εν τω μεταξύ, ότι μπορεί όλοι μας να έχουμε την πρόθεση να βοηθήσουμε, αλλά πολλές φορές το κάνουμε λάθος και φέρνουμε και το αντίθετο αποτέλεσμα.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, να με φέρεις και σε δύσκολη θέση. Υπάρχουν στιγμές που εγώ πάω να περάσει μια διάβαση με πράσινο, γίνεται κόκκινο χωρίς να το πάρω χαμπάρι αυξάνω λίγο ταχύτητα, έρχεται ένας από πίσω, με σπρώχνει, σούπερμαν ο Μάκης. «Σόρι φιλαράκο, σ’ έριξα». Είχε καλό σκοπό, να με βοηθήσει, πέταξα για 2-3 δευτερόλεπτα, αλλά εγώ γέλασα, ένας άλλος δε θα γέλαγε. Και γι’ αυτό θέλω να ασχολούμαι και να βγαίνω κιόλας έξω και να μην πηγαίνω μόνο σε προσβάσιμα μαγαζιά που κάποιοι πηγαίνουν μόνο σε προσβάσιμα μαγαζιά.
Υπάρχουν δυο επιλογές. Να πηγαίνεις μόνο σε δημόσια προσβάσιμα μαγαζιά και τόπους και διακοπές και παραλίες, και υπάρχει η άλλη λογική, να πηγαίνεις και σε μη προσβάσιμα.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Όταν είναι μη προσβάσιμα τι κάνεις δηλαδή;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ευτυχώς ο Έλληνας γουστάρει να σε βοηθάει.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Α, απ’ αυτή την άποψη.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, δηλαδή «έλα φίλε να σε βοηθήσω εγώ, δεν είναι τίποτα». Στο εξωτερικό που όλοι νομίζουμε ότι είναι τέλεια προσβάσιμα. Μπορεί να είναι από τα 10 κτίρια τα 7, αλλά τελικά πας στα 7. Εδώ από τα 10 πάμε και στα 10, γιατί είναι η φίλη μου η Ιωάννα θα σου πει «έλα, θα σε βοηθήσω εγώ, έχω και το φίλο μου τον Τάκη που είναι μποντιμπιλντεράς και θα σε σηκώσει» κτλ. Και ψάχνουμε έτσι και τρόπους να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Έχεις δει, όλα αυτά τα χρόνια που είσαι στο αμαξίδιο και κυκλοφορείς, ας πούμε στη γειτονιά σου, κάποιος που να σε γνωρίζει να έχει αναδιαμορφώσει ας πούμε το χώρο του για να σε διευκολύνει;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι αμέ. Υπάρχουν κάποια μαγαζιά μου λένε «έφτιαξα τη ράμπα για σένα». «Α, να’ σαι καλά». Έχουμε καταντήσει να λέμε ευχαριστώ για να κάνουμε μια ράμπα, που είναι λογικό να υπάρχει, απ’ το νόμο, έτσι; Ή πας σε μια τουαλέτα και λες «ω, σ’ ευχαριστώ πολύ που έχεις τουαλέτα αναπηρική». Ενώ απαιτείται από το νόμο. Δηλαδή στο αυτονόητο λέμε χίλια ευχαριστώ.
Γι’ αυτό εγώ θέλω να μπλέξω και λίγο με την πολιτική, γιατί γνωρίζω κάποια πράγματα για την προσβασιμότητα, την παιδεία και τον αθλητισμό, να προσπαθήσω να κάνω τον τόπο μου καλύτερο. Δεν είμαι καλός σε κάτι άλλο, σ’ αυτά τα τρία. Θέλω στον τόπο μου να ξεκινήσουμε από κει..
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Όταν λες στον τόπο σου;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Στο Νέο Ηράκλειο. Εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα. Είναι δύσκολη περιοχή, έχει πολλά δέντρα, μικρά πεζοδρόμια, στενούς δρόμους κτλ., αλλά με αρκετή προσπάθεια και θέληση…
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Άρα με ποιον τρόπο θα συμμετέχεις;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Θα κατέβω στις εκλογές σαν υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος, έχω γνωστούς, πιστεύουν σ’ εμένα και όπως και εγώ θ’ ασχοληθώ με τα κοινά, θα ήθελα κι άλλοι με παρόμοια αναπηρία ή με κάποιο είδος αναπηρίας ν’ ασχοληθούν. Γιατί όπως είπα, δε γνωρίζει ο μη ανάπηρος τις ανάγκες μας. Ευκαιρία είναι να έχουμε ψήφο ρε παιδί μου στο Δημοτικό Συμβούλιο, να πούμε «κάντε κι αυτό», ν’ ακουστούμε.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Σίγουρα οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν πρόβλημα, μπορούν πιο σωστά να καθοδηγήσουν και τους υπόλοιπους για να έρθει η αλλαγή.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, χρειάζεται η αλλαγή. Είμαστε στο 2023, εκμηδενίζονται πολλά προβλήματα άμα το θέλουμε. Δηλαδή υπάρχει η τεχνολογία, υπάρχουν πολλά πράγματα.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Φαντάζομαι όμως ότι όλα αυτά τα χρόνια εσύ με όλα αυτά που έχεις κάνει, έχεις δει μια διαφορά. Δηλαδή εγώ τη βλέπω, εσύ τη βλέπεις στα μάτια σου ως προς την αντιμετώπιση, τους αναπήρους ή ως προς την προσβασιμότητα; Ενώ τα πράγματα πάνε παρακάτω, γίνεται το επόμενο βήμα σιγά-σιγά, δε γίνεται;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, έχεις δίκιο, πάμε προς το καλύτερο σίγουρα γιατί υπάρχουν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες που δείχνονται πια στην τηλεόραση, βγαίνουν τα ΑμεΑ με τα social πια και αναγνωρίζονται από τον κόσμο, είναι η Γεωργία η Καλτσή, η φίλη μας, που έκανε τι μίνι σειρά που είναι τρομερό μάθημα πραγματικά, όποιος δεν την έχει δει πρέπει να τη δει, όλα τα προβλήματα και οι απορίες θα λυθούν μέσα απ’ αυτό το ντοκιμαντέρ. Όλο ντοκιμαντέρ το λέω, γιατί μάλλον είναι σαν τη ζωή της Γεωργίας.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Νομίζω ότι έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα στη βάση του, μέσω του χιούμορ βέβαια.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, πολύ χιούμορ, σαρκαστικό και κοινωνικό. Δεν ξέρω τελικά τι είναι αυτό το πράγμα, είναι κοινωνική, είναι κωμωδία, είναι μαύρη κωμωδία… Αλλά πρέπει να τη δει όλη η Ελλάδα, όλος ο κόσμος.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Δηλαδή σκέψεις και πράγματα που πραγματικά αν δε μας τα εξηγήσει ο άλλος, μπορεί για σένα που έχεις το πρόβλημα να είναι αυτονόητα, αλλά για τους υπόλοιπους δεν ισχύει το ίδιο.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Κάντο γνωστό. Τελικά χρειάζεται εκπαίδευση και όταν η κοινωνία δε μπορεί να έρθεις προς εμάς, πάμε εμείς προς αυτήν. Γιατί ώσπου να γίνει προσβάσιμη η κοινωνία 100%, εμείς δε θα υπάρχουμε. Άρα πρέπει να βγούμε έξω, να μας δει ο κόσμος, να εκπαιδευθούμε, «αυτό πεζοδρομιάκι είναι», να μάθουμε να το ανεβαίνουμε, να το κατεβαίνουμε ώσπου να μας φτιάξουν σωστή ράμπα, να μην κλεινόμαστε σπίτι…
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Συγνώμη που σε διακόπτω, το πρώτο πράγμα που μου είπε η Γεωργία, ότι σου ζήτησε, ήταν να της μάθεις να κάνει σούζα. Και λέω εντάξει, δεν υπάρχει το κορίτσι.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Η σούζα σώζει. Εμένα με κατέστρεψε γιατί χτύπησα, γιατί από σούζα χτύπησα, αλλά η σούζα τελικά με σώζει. Τώρα το σκαλοπατάκι το δικό σας το ανέβηκα με σούζα. Όταν θα κατέβω σε μια παραλία, θα κάνω σούζα για να πάω. Γιατί οι πίσω ρόδες είναι πιο μεγάλες από τις μπροστά. Αλλιώς δε θα μπορείς να πας ποτέ. Και σε όλους τους δρόμους της Αθήνας-ζούγκλας πας με σούζα.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Τελικά, να σε ρωτήσω κάτι, θα ήταν πιο εύκολο κάποιος με αμαξίδιο να ζει στην επαρχία; Ή στην Αθήνα;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Στην επαρχία είναι πολύ δύσκολο, ακόμα πιο δύσκολο. Βέβαια υπάρχουν κάποιες πόλεις, όπως η Κομοτηνή, τα Τρίκαλα, η Λάρισα, ο Βόλος –ο Βόλο είναι πολύ προσβάσιμος, κάποιες πόλεις, επαρχίες, ενδείκνυνται για ΑμεΑ. Είναι flat. Εδώ δε μπορείς να πας να μείνει στο Κολωνάκι, στο Λυκαβηττό ή σε δύσκολα μέρη.
Γι’ αυτό λέω, όταν έχεις κάποιο πρόβλημα, πρέπει ν’ αλλάξεις και λίγο τον τρόπο ζωής σου. με συναντάει κόσμος και μου λέει «α, ρε φίλε, είσαι πολύ καλός, κάνεις αυτό κι αυτό, κι ο αδερφός μου είναι όλη μέρα σπίτι». «Γιατί;». «Έχει 5 σκαλοπάτια». Λέω «τι εννοείς, είναι ανάπηρος και έχει 5 σκαλοπάτια; Και γιατί δεν αλλάζετε σπίτι;». «Ναι, αλλά μέσα το σπίτι είναι πολύ ωραίο». Λέω «έχεις δίκιο».
Δηλαδή πώς να τον αλλάξεις αυτό τον άνθρωπο; Η αδερφή του δηλαδή κλείνει τον αδερφή της μέσα επειδή έχει πολύ ωραίο σπίτι με 5 σκαλοπάτια. Άλλαξε σπίτι, νοίκιασε. Μη δενόμαστε με κάποια πράγματα που ήμαστε πριν..
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Κι εκεί λες «θα έρθω εγώ παιδιά να τον σηκώσω, να τον βγάλω»…
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Όχι αυτό τον άνθρωπο νομίζω δεν τον πείθεις, γιατί προτιμά να έχει ωραία κουζίνα και ωραίο κρεβάτι και ωραίο Play Station από το να βγει έξω. Θα προσπαθήσω μια, δυο, τρεις φορές αλλά δε μπορείς να τους σώσεις όλους. Και όταν ταξιδεύω σε όλη την Ελλάδα, πηγαίνω σε παιδιά που είναι σ’ επαρχία και σε χωριά, που με βλέπουν σαν ούφο βέβαια..
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Γιατί;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Γιατί όταν λέω ότι κάνω αυτά τα πράγματα μου λένε «εδώ ρε φίλε τι να κάνουμε, εδώ δεν υπάρχει τίποτα, τι να κάνουμε;».
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Α, εννοείς από άποψη αθλημάτων;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Και αθλήματα και νοοτροπίας.. Στο καφενείο του χωριού λένε «πω πω τι έπαθε», ενώ στις μεγάλες πόλεις..
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Να σου πω όμως κάτι, δεν είναι και λίγο δική τους ευθύνη να βγουν και να πουν ότι «παιδιά εγώ μπορώ να ζήσω τη ζωή μου έτσι όπως είμαι πλέον και θέλω και τη δική σας τη συμμετοχή και τη βοήθεια και εγώ θα δείξω και το κουράγιο και το θάρρος που πρέπει.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Να τα έχει όλα δηλαδή, να έχει θράσος, να βγει έξω…
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Εσύ έτσι δεν είσαι;
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Εντάξει, γι’ αυτό πήρα και ολυμπιακό μετάλλιο. Δηλαδή κάτι έκανα και ξεχώρισα.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Θέλω να πω ότι και εμείς από μόνοι μας πρέπει λίγο να προδιαθέτουμε…
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Πρέπει. Και γίνεται κιόλας μωρέ, αλλά θέλεις και λίγο βοήθεια από το σπίτι, από την οικογένειά σου, λίγο από τους φίλους σου, να είσαι και πριν πάθεις αυτό τέτοιος τύπος. Άμα δεν είσαι, δε μπορεί να σε βοηθήσει κάποιος άλλος. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες για να ξεχωρίσεις και να ζήσεις τη ζωή σου ξανά.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και σίγουρα παίζει και ρόλο, γιατί άλλο είναι να πάνε ας πούμε οι γονείς του παιδιού και να του το πουν κι άλλο είναι να πας εσύ που έχεις το ίδιο πρόβλημα και ο άλλος νιώθει πολύ πιο οικεία, ότι τον καταλαβαίνεις και να του πεις ότι «μπορείς να το κάνεις» ή «πρέπει να το κάνεις». Νομίζω διαφορετικά θα το ακούσει.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Ναι, η αλήθεια είναι ότι τους πείθω πιο εύκολα, γιατί λες «το έκανα εγώ, το κάνεις κι εσύ φίλε. Ενώ σ’ έναν μη ανάπηρο, και να του πει κάτι, θα πει «άσε μας ρε φίλε, πού γνωρίζεις τώρα εσύ τα προβλήματα που τραβάω εγώ. Μ’ εμένα δεν υπάρχει δικαιολογία να κλαφτούν. Θα κλάψουν, αλλά θα το κάνουν. Έτσι λέει, «έκλαψα λίγο αλλά το έκανα, αλλά μου άρεσε».
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Εγώ θα σου ευχηθώ να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που κάνεις, είναι πολύ σημαντικό, ελπίζω να φύγει η πληροφορία και να φτάσει σε όσους ανθρώπους τη χρειάζονται. Θα σου ευχηθώ καλή επιτυχία στο νέο σου ξεκίνημα στην πολιτική.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και να είσαι εδώ και να δίνεις δύναμη σ’ αυτούς που τη χρειάζονται.
Μ. ΚΑΛΑΡΑΣ: Όποιος μπορεί να βοηθήσει, ας βοηθήσει. Δηλαδή αυτό πρέπει να κάνουμε, μην τα κρατάμε για την πάρτη μας. Μας έτυχε κάτι, δε μας έτυχε, έχουμε γνώση για κάτι, ας δίνουμε. Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Ήταν το podcast “Ιωάννα”, με την Ιωάννα Παλιοσπύρου. Μία παραγωγή του pod.gr. Μπορείτε να ακούτε τα podcast που σας ενδιαφέρουν στο pod.gr, spotify, apple podcast, google podcast και σε όποια άλλη εφαρμογή ακούτε podcast απ’ το κινητό σας.
Οι συγκλονιστικές ιστορίες συνεχίζονται με νέους καλεσμένους στα επόμενα επεισόδια. Μπορείτε να στέλνετε τα μηνύματά σας για την Ιωάννα στο email: ioanna@pod.gr.