Ο Στέλιος Μαλακόπουλος στο podcast της Ιωάννας στο pod.gr
(Σήμα) Ιωάννα Παλιοσπύρου
Δύναμη, μαχητικότητα, πάθος, άνθρωποι που στις ανατροπές της ζωής απαντούν με θέληση, αισιοδοξία και χαμόγελο. Προσωπικότητα που εμπνέουν και γίνονται παράδειγμα προς μίμηση. Είμαι η Ιωάννα Παλιοσπύρου και σ’ αυτό το podcast φιλοξενώ πρόσωπα, που γράφουν τη δική τους δυνατή αφήγηση ζωής.
Ιωάννα Παλιοσπύρου:Σήμερα μαζί μου είναι ο Στέλιος Μαλακόπουλος. Είναι πολύ μεγάλη η χαρά μου που είναι μαζί μου, είναι παγκόσμιος πρωταθλητής ΑμεΑ στο άλμα εις μήκος, 26 χρόνων και η διαδρομή του στέφεται διαρκώς από επιτυχίες, μετάλλια και αλλεπάλληλα ρεκόρ. Έχει δυο τεχνητά άκρα μετά από τροχαίο που είχε πριν από 7 χρόνια και είναι ένα ζωντανό παράδειγμα δύναμης και έμπνευσης.
Στέλιο μου καλώς όρισες.
Σ.ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ:: Καλώς σας βρήκα, μεγάλη μου χαρά που σε γνωρίζω, σε θαυμάζω, παρακολουθούσα την ιστορία σου πολύ καιρό και είμαι χαρούμενος που θα κάνουμε μια συζήτηση μαζί.
Ι.Π.: Κι εγώ χαίρομαι πάρα πολύ και είναι τιμή μου που σε γνωρίζω. Η ιστορία σου είναι ένα παράδειγμα για το πόση δύναμη έχουμε εμείς οι άνθρωποι μέσα μας. Για σένα αυτό είναι κάτι φυσικό, είναι αποτέλεσμα του χαρακτήρα σου ή λόγω συνθηκών;
Σ.Μ: Νομίζω πως ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου σίγουρα αναδεικνύεται σε κάποιες δύσκολες καταστάσεις, αλλά όσον αφορά τη δύναμη, πιστεύω ακράδαντα πως την έχουμε όλοι μέσα μας. Και είναι αυτό που είπα, ουσιαστικά την αναδεικνύουμε σε κάποια στιγμή της ζωής μας που πραγματικά χρειάζεται. Νομίζω πως αυτό συνέβη στη δική μου περίπτωση.
Βρέθηκα στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, μου ανακοινώθηκε ότι είχα χάσει και τα δυο μου άκρα και ουσιαστικά δεν υπήρχε καμία άλλη δυνατότητα από το να συνεχίσω να πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω, να συνεχίσω να πιστεύω πως μπορώ να επιστρέψω πίσω στη ζωή μου. Αν δεν το έκανα αυτό, είχα χαθεί.
Ι.Π.: Τότε ήσουν 19, μόλις. Χωρίς να θέλω να πούμε πολλές λεπτομέρειες για το ατύχημα, φαντάζομαι ότι μέχρι να φτάσεις στο σήμερα και στην επιτυχία που απολαμβάνεις σήμερα, έχουν μεσολαβήσει πολλά στάδια απογοήτευσης και δυσκολιών. Θέλεις να μου πεις έτσι εν συντομία την πορεία σου από το ατύχημα και μετά;
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, ουσιαστικά τον πρώτο καιρό έμεινα καθηλωμένος σ’ ένα κρεβάτι για περίπου 4 μήνες, εκείνη την περίοδο ήταν η περίοδος που είχα και άπλετο χρόνο να σκεφτώ και ν’ αναθεωρήσω πολλά πράγματα για τη ζωή μου. Μετέπειτα ξεκίνησα να κάνω τα πρώτα μου βήματα με τη βοήθεια τεχνητών μελών και τα τεχνητά μέλη μου έδωσαν τη δυνατότητα να γυρίσω πίσω στη ζωή μου, να γυρίσω πίσω στο Πανεπιστήμιο, να γυρίσω πίσω στα γήπεδα και τον αθλητισμό που ήταν η αγάπη μου από πολύ μικρή ηλικία και μετέπειτα να ξεκινήσω να δουλεύω σκληρά με όνειρο τους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκυο.
Ήταν μια περίοδος περίπου 5 ετών, που δε σταμάτησα στιγμή να πιστεύω πως αυτό το όνειρο πλησιάζει συνεχώς, κάθε μέρα ένιωθα ότι φτάνω ένα βήμα πιο κοντά και αυτό με κράτησε στο κυνήγι αυτού του ονείρου.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Ήσουν εξαρχής έτσι πεισματάρης και αισιόδοξος και μ’ αυτή τη θέληση, να προχωρήσεις και να επιστρέψεις στη ζωή σου ή υπήρξαν και περίοδοι που ήσουν απογοητευμένος, που τα έβλεπες όλα σκούρα; Και τι ρόλο έπαιξαν η οικογένεια και οι φίλοι σου;
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η οικογένεια και οι φίλοι μου ήταν δίπλα μου από τν πρώτη μέρα που σηκώθηκα στο νοσοκομείο, μέχρι την ημέρα στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, δε με άφησαν στιγμή να πιστεύω πως είμαι μόνος μου σ’ αυτή την περιπέτεια.
Το πιο σημαντικό είναι, όχι να πιστεύουν σ’ αυτό που έχεις επιλέξει να κάνεις, αλλά τις δύσκολες στιγμές, τις μέρες που τα πράγματα δεν πάνε καλά, να σου θυμίζουν εκείνη την πρώτη μέρα που ξεκίνησες, την πρώτη μέρα που σηκώθηκες, την πρώτη μέρα που περπάτησες, να μη σταματάς ποτέ να θυμάσαι από πού ξεκίνησες και τι διαδρομή έχεις κάνει μέχρι σήμερα.
Πολλές φορές στη διαδρομή μου όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, θεωρώ πως είχα τους ανθρώπους που μ’ αγαπάνε, τους κατάλληλους ανθρώπους να μου λένε «Στέλιο μην ξεχνάς από πού ξεκινήσαμε».
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Έρχεσαι σε επαφή με παιδιά που ίσως έχουν αντίστοιχα ατυχήματα, που θέλουν να σου μιλήσουν, που θέλουν να πάρουν κουράγιο από σένα; Ή νέοι που τους συμβουλεύεις να προσέχουν ίσως με τ’ αυτοκίνητα, με τις ταχύτητες; Γιατί ξέρουμε, όταν είσαι νέος δεν αντιλαμβάνεσαι πάρα πολλά πράγματα, δεν αντιλαμβάνεσαι τους κινδύνους.
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σίγουρα, σε νεαρή ηλικία νομίζουμε ότι είμαστε άτρωτοι, νομίζουμε ότι είμαστε στο απυρόβλητο, ότι τίποτα δε μπορεί να μας βλάψει. Είμαστε ικανοί να κάνουμε τα πάντα. Είμαστε ικανοί να κάνουμε τα πάντα, αλλά πάντοτε υπάρχουν κάποιοι εξωτερικοί παράγοντες που πρέπει να τους προσέχουμε. Από τη στιγμή που μπαίνουμε σ’ ένα αυτοκίνητο και δεν οδηγούμε σύμφωνα με τους κανόνες, παίζουμε και με τις πιθανότητες.
Στα σχολεία που επισκέπτομαι και μιλάω με νέα παιδιά, τους τονίζω το πώς μπορεί ν’ αλλάξει η ζωή σου από ένα μικρό λάθος που μπορεί να κάνεις, από το αν έχεις καταναλώσει αλκοόλ πριν μπεις στο αυτοκίνητο, αν δε φοράς τη ζώνη ασφαλείας σου, μπορεί να είναι αυτή η μια στιγμή που θα σου αλλάξει τη ζωή.
Και θεωρώ πως εγώ ήμουν πάρα πολύ τυχερός, γιατί η ζωή μου άλλαξε ως προς ένα βαθμό. Μπορεί η ζωή ενός ανθρώπου να τελειώσει εκείνη τη στιγμή. Και δεν υπάρχει κάτι χειρότερο, από το να βλέπεις μια μάνα ή έναν πατέρα να πενθεί για το παιδί του. Νομίζω κανένα παιδί δεν έχει την πρόθεση να προκαλέσει τέτοιο κακό.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Φυσικά και όχι. Πώς σε αντιμετωπίζουν τα παιδιά; Νιώθεις ότι σε βλέπουν με δέος, με θαυμασμό, καταλαβαίνουν αυτό που τους λες;
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η σχέση μου με τα παιδιά, θεωρώ ότι αυτό που βλέπουν σ’ εμένα είναι έναν άνθρωπο που τον νιώθουν κοντά τους γιατί ουσιαστικά χτύπησα σε μια μικρή ηλικία, μόλις είχα τελειώσει το σχολείο, ήμουν στο 1ο έτος στο Πανεπιστήμιο, ταυτίζονται ουσιαστικά μαζί μου και μετέπειτα βλέπουν κι έναν άνθρωπο, ο οποίος παρ’ όλες τις δυσκολίες δε σταμάτησε να ονειρεύεται
Και αυτό είναι που θέλω να μοιράζομαι, αυτή τη σκέψη μου θέλω αν μοιράζομαι με τα παιδιά. Να μη σταματάνε ποτέ να ονειρεύονται, να μη σταματάνε ποτέ να κάνουν σχέδια και να δουλεύουν γι’ αυτά.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Πάμε λίγο στον αθλητισμό. Εσύ πώς μπήκες στον αθλητισμό;
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ξέρεις, λένε πως οι δυο πιο σημαντικές ημέρες στη ζωή ενός ανθρώπους, είναι η μέρα που γεννιέται και η μέρα που καταλαβαίνει το γιατί.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Α, πολύ ωραίο!
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ξέρω αν την πρώτη μέρα που φόρεσα τα οποία αθλητικά τεχνητά μέλη βρήκα το πραγματικό νόημα στη ζωή μου, πάντως ένιωσα μια τεράστια αίσθηση ελευθερίας, ένιωσα ότι πετούσα. Και μπορώ αν σου πω πως μετά από εκείνη τη μέρα, ένιωθα πως είχα βρει τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Και γι’ αυτό τα επόμενα χρόνια δούλεψα σκληρά και φυσικά αυτή η δουλειά μου μετά από ένα σημείο ξεκίνησε ν’ ανταμείβεται. Κατέκτησα μετάλλια, πήγα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, αλλά το βασικό είναι πως ένιωθα ότι κάνω κάτι που αγαπώ και ένιωθα ότι κάνω κάτι που έχει νόημα και με κάνει ευτυχισμένο.
Θεωρώ πως είναι δύσκολο ένας άνθρωπος να βρει σε μικρή ηλικία να κάνει που το αγαπάει και να μην το θεωρεί δουλειά του. Εγώ είμαι 25 χρόνων και δε θεωρώ ότι έχω δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή μου μέσα από αυτό που έχω επιλέξει να κάνω.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Τι σ’ έχει διδάξει ο αθλητισμός;
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ουσιαστικά ο αθλητισμός με έκανε να πιστεύω πως δεν υπάρχει αποτυχία που δε μπορεί να σου διδάξει κάτι. Πάντοτε μέσα από τις ήττες μου μάθαινα κάτι. Και είναι ευχάριστο στη ζωή να βρίσκεις κάτι στο οποίο μέσα από τις ήττες σου μπορείς να μαθαίνεις. Ο αθλητισμός μου έμαθε πολλά μέσα από τις ήττες μου.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Ζούμε σε μια εποχή που τα ίσα δικαιώματα μεταξύ των ανθρώπων είναι το ζητούμενο. Υπάρχει πάρα πολλή ενσυναίσθηση και ευαισθησία πλέον σ’ αυτό το κομμάτι. Εσύ γύρω σου, βλέπεις ρατσισμό και μισαλλοδοξία με τους ανθρώπους με αναπηρία; Πώς το έχεις βιώσει;
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θεωρώ πως πλέον ζούμε σε μια άλλη εποχή, ζούμε στην εποχή που ο καθένας μπορεί να κάνει τα πάντα, ζούμε στην εποχή που δεν υπάρχουν όρια στην ανθρώπινη φύση, ζούμε στην εποχή που δεν έχει σημασία το τι είσαι, τι πρεσβεύεις, σε τι πιστεύεις, σημασία έχει αν κάνεις κάτι καλά ή όχι.
Και θεωρώ πως οποιοσδήποτε κάνει κάτι καλά, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα για το αν έχει μια αναπηρία, για το φύλο του ή για το πώς μοιάζει. Θεωρώ πως ζούμε στην εποχή των απεριόριστων δυνατοτήτων.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Επειδή έχεις ταξιδέψει και στο εξωτερικό, θεωρείς ότι στην Ελλάδα είμαστε στο ίδιο επίπεδο υποστήριξης και αντιμετώπισης των αναπήρων σε σχέση με το εξωτερικό ή υστερούμε σε κάτι;
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σίγουρα οι συνθήκες δεν είναι οι ιδεατές, υπάρχουν χώρες που είναι πολύ πιο ανεπτυγμένες σ’ αυτό το κομμάτι, αλλά θεωρώ πως γίνεται μεγάλη προσπάθεια και από τη στιγμή που ενταχθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση βασιζόμαστε και σε κάποιες προδιαγραφές πολύ πιο υψηλές. Νομίζω πως πρέπει να συνεχίσουν να γίνονται βήματα προς το καλύτερο.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Σίγουρα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και εξέλιξης. Να μιλήσουμε λίγο για τα σχέδιά σου, όχι μόνο στον αθλητισμό, αρχικά θα μου πεις για τον αθλητισμό και μετά όσον αφορά την προσωπική σου ζωή.
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σίγουρα στον αθλητισμό ονειρεύομαι ένα ολυμπιακό μετάλλιο, αυτό που χάσαμε στο Τόκυο για 4 εκατοστά πέρυσι. Γι’ αυτό δουλεύουμε, και νομίζω πως το Παρίσι θα είναι η στιγμή μου, ευελπιστώ τουλάχιστον.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Το εύχομαι, πραγματικά.
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ πολύ.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και όσον αφορά την προσωπική σου ζωή; Κάτι μου είπες πριν αλλά δε θέλω να το πω εγώ, πες το εσύ.
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Με την κοπέλα μου περιμένουμε το παιδί μας τον Ιανουάριο οπότε στην προσωπική μου ζωή θα έχουμε προσθήκες στην οικογένεια.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Περιμένεις κοριτσάκι…
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Περιμένω το κοριτσάκι μας και είμαστε πολύ ευτυχισμένοι, είμαστε πολύ χαρούμενοι και αναμένουμε.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Με το καλό εύχομαι, συγχαρητήρια. Η ζωή σου τώρα μοιράζεται ανάμεσα σε Ελλάδα και εξωτερικό, προετοιμασίες..
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Λόγω των αγώνων, λόγω της προετοιμασίας, έχω μια μόνιμη βάση αλλά μετακινούμαι συνέχεια, είναι και λίγο δύσκολο λόγω της εγκυμοσύνης της κοπέλας μου που δεν είμαστε συνέχεια μαζί, αλλά αυτή είναι η φύση της δουλειάς μου.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Φυσικά. Είναι ένα πολύ χαρμόσυνο γεγονός, αυτό που μου λες, σίγουρα για εσάς τους δύο, δεν το συζητώ, αλλά είναι ένα όμορφο μήνυμα, να στείλουμε σε όσους μας ακούν, ότι η ζωή συνεχίζεται μετά από ένα τραγικό ατύχημα, όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και στην προσωπική ζωή κάποιου.
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η ζωή πάντοτε συνεχίζεται. Και αυτό που μου έχει διδάξει μέχρι στιγμή, είναι ακριβώς αυτό, ότι η ζωή δε σταματάει ποτέ να συνεχίζεται και να εξελίσσεται.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και αυτό νομίζω είναι ο στόχος μας ως άνθρωποι, να εξελισσόμαστε. Αυτή την περίοδο η βάση σου πού βρίσκονται;
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτή την περίοδο αθλητικά έχω ως βάση τη Γερμανία και δουλεύω με στόχο το 2023, το 1ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που γίνεται κι αυτό στο Παρίσι κι αυτές τις μέρες είμαι στην Αθήνα και ήταν πολύ μεγάλη μου χαρά να είμαι εδώ.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και δική μου. Για να κλείσουμε, θέλεις να πεις κάτι στα νέα παιδιά ή στον κόσμο που μας ακούει, σα μήνυμα; Αυτό που είναι για σένα το μότο σου και αυτό που σε κρατάει έτσι, σε εγρήγορση στη ζωή.
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Σίγουρα από μένα δε θα ήθελα να κρατήσουν τις αθλητικές διακρίσεις και τα όσα πέτυχα ή πετυχαίνω μέσα στα γήπεδα, αλλά να σταθούν πιο πολύ στο γεγονός πως όσες δυσκολίες κι αν επιφυλάσσει η ζωή, ό,τι και αν μας συμβαίνει, δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε, δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να ελπίζουμε και να Τοπικό Συμβούλιο διαβεβαιώσω πως όποιος δεν τα παρατάει ποτέ, είναι ευτυχισμένος.
Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Σου εύχομαι με το καλό το παιδάκι σας, σου εύχομαι να πετύχεις το στόχο τους στους αγώνες στο Παρίσι, είσαι πάρα πολύ νέος, είμαι σίγουρη ότι έχουμε ν’ ακούσουμε πολλές φορές τ’ όνομά σου ακόμα και θα πετύχεις τους στόχους σου. Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για τη σημερινή συζήτηση.
Σ. ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κι εγώ ευχαριστώ πολύ.
Ήταν το podcast “Ιωάννα”, με την Ιωάννα Παλιοσπύρου. Μία παραγωγή του pod.gr. Μπορείτε να ακούτε τα podcast που σας ενδιαφέρουν στο pod.gr, spotify, apple podcast, google podcast και σε όποια άλλη εφαρμογή ακούτε podcast απ’ το κινητό σας.
Οι συγκλονιστικές ιστορίες συνεχίζονται με νέους καλεσμένους στα επόμενα επεισόδια. Μπορείτε να στέλνετε τα μηνύματά σας για την Ιωάννα στο email: ioanna@pod.gr.
