Οι γονείς μου κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και είπαν ο ένας στον άλλον «Ουπς».

Να ταξιδεύω στο χρόνο, να μετακινώ αντικείμενα, να πετώ και να μην απαντώ τρία χαρίσματα σε ερώτηση που αφορά μονάχα ένα.

Τον πλανήτη. Έπειτα θα τον μοίραζα ακολουθώντας το δικό μου αίσθημα δικαίου, που μάλλον διαφέρει από αυτό των δισεκατομμυριούχων στους οποίους ανήκει τώρα.

Για κάποιο λόγο πρώτο μου έρχεται στο μυαλό το θέατρο της Δευτέρας, την δεκαετία του ’90, κι ας ήμουν μικρός (πολύ μικρός :). Ψάξε βρες. Την δεκαετία του 2000 άκουγα Red και τον «Άγρυπνο» Μάνο Τσιλιμίδη.

Οι δυο γάτες μου συζούν με εμένα και άλλα τρία δίποδα. Νόμιζα ότι θα με έβλεπαν σαν υπηρέτη τους ικανό μονάχα να τις ταΐζει και να πληρώνει λογαριασμούς. Μα αυτές οι άτιμες έχουν συμπεριφορά σκύλου. Οριακά δεν γαυγίζουν.

Ναι. Το μέρος αυτό είναι ο ίδιος ο κόσμος. Θα τον βρείτε στον εγκέφαλό μου τέταρτη σύναψη δεξιά όπως πας για προμετωπιαίο λοβό. Μόνο που δεν έχει βία, πόλεμο, φθόνο, οργή, διαμάχες και ρατσισμό. Ο καθένας σέβεται την αλήθεια του συνανθρώπου του. Συνταγή για την κατασκευή του: Αποσυνθέτουμε παρέα τον κόσμο μας και τον ξαναφτιάχνουμε. Παρέα πάντα.

Λάπτοπ για να γράφω, βιβλία για να διαβάζω… Εντάξει εντάξει σταματώ την πλάκα. Κινητό για να δείξω στο ίνσταγκραμ πού πήγα και να κάνω πράξη τη σοφία του μεγάλου φιλοσόφου Ντεκαρτάκη «δημοσιεύω άρα υπάρχω».

Να γράφω και να μιλώ για τις ιδέες μου. Καλή ώρα.

Στους δρόμους που επιλέξαμε να διαβούμε τα ροδοπέταλα είναι δική μας ευθύνη. Μα και το: Αλλάζοντας έναν που θα αλλάξει μία που θα αλλάξει έναν, αλλάζει ο κόσμος. Μην ξεχάσεις να ξεκινήσεις από το εγώ.

Το ίντερνετ μας αποκάλυψε πόσος παραλογισμός κυκλοφορεί εκεί έξω. Μας σύστησε μια πλευρά της ανθρωπότητας που μόνο φανταζόμασταν. Δεν θα το συγχωρήσω ποτέ για αυτό.

Χωρίς τραπεζομάντηλο για να μην το λερώσουμε. Με ψάρι και θαλασσινά. Στα θαλασσινά συμπεριλαμβάνω και το αεράκι. Μη σου πω και την παραλία.

Τους κλασικούς. Bob Dylan, Pink Floyd, Τερλέγκα.

66 αδιάβαστα και ένα τσακισμένο βιβλίο. Δεν εννοώ στη σελίδα. Εννοώ συναισθηματικά τσακισμένο από την άρνησή μου να το κρατήσω ανοιχτό πάνω από δέκα λεπτά κάθε βράδυ. Α ναι, και ένα βιβλίο που έχω γράψει εγώ με τίτλο: Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου.

Τώρα που το λες μου έρχεται μία στο μυαλό. Η παρακάτω: «Η πιο ενοχλητική ερώτηση ή παρατήρηση που σου έχουν κάνει;»

Gameboy, τηλεκατευθυνόμενο της δεκαετίας του ’80 (τέλος της δεκαετίας ε!). Δεν τα φτιάχνουν πια όπως παλιά. Και την τίγρη που καβαλούσε ο He-Man. Αυτήν με την κόκκινη σέλα. Έχει συναισθηματική αξία. Τώρα που το σκέφτομαι να την βάλω για πώληση στο e-bay.

Να ανησυχώ για όσα δεν έχω.

Αν δεν τα πω θα σκάσω. Ε τι μόνο θα τα γράφω; Και γιατί Μάριος. Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί όχι 5 χρόνια πριν.

Οι άνθρωποι χρειαζόμαστε τις ιστορίες και τα παραμύθια. Με αυτά εξελιχθήκαμε ως είδος. Έχουμε λοιπόν σκοπό να σας παρα-μυθιάσουμε με τον Μάριο. Με αφορμή γνωστά παραμύθια, να ανακαλύψουμε κρυμμένους μύθους, ψέματα κι αλήθειες, στερεότυπα που μας ακολουθούν και κάθε μέρα κατακτούν το δικό μας «βασίλειο», την δική μας χώρα των θαυμάτων. Μια συνειδητοποίηση μακριά είμαστε από το να τα αλλάξουμε όλα!

Ευτυχία σημαίνει ορθή διαχείριση της λύπης (πόνου), με απώτερο σκοπό να βρούμε την ισορροπία ανάμεσα στα δύο άκρα. Η φιλοσοφία, από την άλλη, είναι τα μαθηματικά της ζωής. Δεν πιστεύω να είμαι εκτός θέματος;