Η φωτογράφος, Ρενέ Ρεβάχ, αφηγείται τα όσα βίωσε στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα οποία επισκέφθηκε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της φωτογραφικής της έκθεσης με τίτλο Tehom, που σημαίνει άβυσσος. Μοναδικός επιζών της οικογένειας από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν ο παππούς της, Αλβέρτος Ρεβάχ, που είχε διαφύγει στην Αθήνα και περίμενε την οικογένειά του να επιστρέψει αλλά αυτό δε συνέβη ποτέ. Η αφήγησή της Ρενέ εκπορεύεται από μια ενδιάμεση μνήμη, ένα απόσταγμα εικόνων, που διαμορφώθηκε από τις αφηγήσεις της οικογένειάς της και τις μαρτυρίες αυτών που επέστρεψαν ζωντανοί. Ως μετα-μάρτυρας η ίδια, επεξεργάζεται το παρελθόν και μετουσιώνει το κληρονομημένο τραύμα σε μια εξαγνιστική πορεία που οδηγεί στη συγχώρεση, στην άβυσσο της λίμνης που ήταν το κενοτάφιο των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.