Η Αγγελική Παππά στο podcast της Ιωάννας στο pod.gr

(Σήμα) Ιωάννα Παλιοσπύρου

Δύναμη, μαχητικότητα, πάθος, άνθρωποι που στις ανατροπές της ζωής απαντούν με θέληση, αισιοδοξία και χαμόγελο. Προσωπικότητα που εμπνέουν και γίνονται παράδειγμα προς μίμηση. Είμαι η Ιωάννα Παλιοσπύρου και σ’ αυτό το podcast φιλοξενώ πρόσωπα, που γράφουν τη δική τους δυνατή αφήγηση ζωής.

Ιωάννα Παλιοσπύρου: Σήμερα έχω μαζί μου στο στούντιο την κα Αγγελική Παππά, η οποία είναι καινοτόμος παιδαγωγός, επιστημονική υπεύθυνη του «I love dyslexia» και Πρόεδρος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης 3Dlexia Cosmos. Καλώς όρισες Αγγελική.

Α. ΠΑΠΠΑ: Καλώς σε βρήκα από κοντά, χαίρομαι τόσο πολύ που είμαι κοντά σου και όπως έλεγα λίγο πριν ξεκινήσουμε, τι ωραίο συναίσθημα να έχεις έναν άνθρωπο απέναντί σου με τον οποίο νιώθεις ασφάλεια και αυτή τη γαλήνη που μου μεταδίδεις μέσα στην καρδιά μου, να πω όμορφα πράγματα για τα παιδιά. Σε ευχαριστώ.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Εγώ σε ευχαριστώ, πολύ γλυκό αυτό που μου λες. Ναι, σήμερα το θέμα μας θα είναι τα παιδιά και η δυσλεξία. Πως ξεκίνησε, θέλω να μου πεις, η δική σου ενασχόληση με αυτό τον τομέα και θέλω να πούμε και το πολύ σημαντικό που ξέχασα να το αναφέρω, με συγχωρείς, ότι έχεις προταθεί για το Νόμπελ Παιδείας, το οποίο είναι παγκόσμιο βραβείο δυο φορές, δηλαδή κατατάσσεται στους 50 καλύτερος δασκάλους στον κόσμο, να μας εξηγήσεις και τι σημαίνει αυτό και την εμπειρία σου μέσα από αυτό το…

Α. ΠΑΠΠΑ: Ταξίδι.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και την τιμή.

Α. ΠΑΠΠΑ: Και την τιμητική αυτή θέση για την Ελλάδα, γιατί σε αυτούς τους πολύ μεγάλους παγκόσμιους Οργανισμούς κατεβαίνουμε με τη σημαία της χώρας μας και είναι πολύ όμορφο να βλέπεις την Ελλάδα σε αυτό το επίπεδο.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Εννοείται είναι εθνικό το ζήτημα

Α. ΠΑΠΠΑ: Την παιδεία της χώρας μας σε αυτό το επίπεδο.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Οπότε πως ξεκίνησες, ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα.

Α. ΠΑΠΠΑ: Όπως όλα στη ζωή, όταν έχεις ευλογηθεί να ακολουθήσεις ένα ταξίδι αγάπης, συνήθως ξεκινάει με μια μεγάλη πρόκληση που έχει έρθει στη ζωή σου. Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου σαν παιδάκι μέσα στο σχολείο σαν ξένο σώμα, δεν μπορούσα να αισθανθώ την αγάπη πουθενά και δεν αντιλαμβανόμουν την έννοια της παιδείας, χωρίς αγάπη.

Παρά μόνο ένα ανταγωνισμό, μια στείρα εκπαίδευση, η οποία μου αποστράγγισε τη φαντασία μου, τη δημιουργικότητά μου, το συναίσθημα το ανθρώπινο και όλο αυτό με άφηνε παγερά αδιάφορη και με άγχωνε μέσα στο σχολείο, όπου κυριολεκτικά μετρούσα τις μέρες για να τελειώσει αυτό το βασανιστήριο, που λεγόταν για εμένα σχολείο.
Μέσα εκεί στο σχολείο έκανα πάρα πολλά ορθογραφικά λάθη και συνειδητοποίησα «γιατί βρε παιδάκι μου δεν θυμάμαι πως γράφεται μια λέξη όσες φορές και να τη γράψω» και αργότερα συνειδητοποίησα τη δική μου μαθησιακή διαφορετικότητα, τη δική μου μορφή δυσλεξίας, ότι όντως όλο αυτό προέρχεται γιατί εγώ έχω μια μορφή δυσλεξίας που όμως εκείνα τα χρόνια δεν είχα πάρει διάγνωση και δεν το γνώριζα, αλλά το έβλεπα φυσικά στα χαρτιά μου.

Μια ζωή οι δάσκαλοι μου έγραφαν «πολύ ωραία Αγγελικούλα μου αυτά που γράφεις, αλλά βρε αγάπη μου, αυτά τα ορθογραφικά σου λάθη βάλε και λίγο σημεία στίξης», μια ζωή θυμάμαι αυτή την ιστορία και έλεγα «αμάν πια, τόσο μεγάλο θέμα είναι αυτό; Κοιτάξτε λίγο τις ιδέες μου».

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Να φανταστώ ότι οι δάσκαλοι τότε δεν ασχολήθηκαν περαιτέρω να ψάξουν γιατί…

Α. ΠΑΠΠΑ: Ακόμη και σήμερα βλέπεις ότι δυσκολεύονται οι δάσκαλοι, δεν έχουν τη γνώση να αντιληφθούν τη διαφορετικότητα αυτή, με αποτέλεσμα πάρα πολλά παιδιά να μένουν αδιάγνωστα, θα τα πούμε αυτά και παρακάτω στη συνομιλία μας, αλλά να γυρίσω λίγο πως ξεκίνησα.

Άρα εγώ βιώνω στο σχολείο μέσα όλα αυτά τα συναισθήματα και νιώθω ότι χάνω πολλά χρόνια από τη ζωή μου, γιατί υπέφερα. Και αποφασίζω να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, να γίνω δασκάλα για να ξαναζήσω τα εκπαιδευτικά μου χρόνια, αλλά αυτή τη φορά με αγάπη. Αυτή τη φορά όπως ήθελα και ονειρευόμουν σαν παιδί να τα ζήσω. Μόνο που αυτή τη φορά θα ήμουν η δασκάλα και όχι η μαθήτρια.

Μπαίνω στα σχολεία να διδάξω και εκεί ήρθα σε επαφή με παιδιά, ως καθηγήτρια αγγλικών, αγαπούσα τα αγγλικά γιατί τα αγγλικά δεν είναι για εμένα απλά ένα μάθημα, είναι μια δεξιότητα ζωής, σε κάνει παγκόσμιο πολίτη, μιλάς την παγκόσμια γλώσσα, ενώνεσαι με ανθρώπους απ’ όλη τη γη, είναι μεγάλη υπόθεση το να μπορείς να επικοινωνείς τη διεθνή γλώσσα.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Αλήθεια είναι αυτό.

Α. ΠΑΠΠΑ: Και ξεκίνησα να διδάσκω και εκεί συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά με μαθησιακές διαφορετικότητες και πολύ πιο έντονες μορφές δυσλεξίας από ότι η δική μου. Αυτά τα παιδιά που είχα, με πολύ έντονη μορφή δυσλεξίας δεν μπορούσαν να μάθουν Ιωάννα, ούτε την άλφα – βήτα, ακόμη και σήμερα.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Για τι ποσοστό μιλάμε; Στα 10 παιδιά τα πόσα;

Α. ΠΑΠΠΑ: Το 10% έχει διάγνωση, αλλά στην πραγματικότητα φτάνει και το 20% τα παιδιά να έχουν κάποια μορφή δυσλεξίας, απλά είναι αδιάγνωστα. Άρα σκέψου για πόσα εκατομμύρια, 600 εκατομμύρια άνθρωποι μη αγγλόφωνοι, αυτή τη στιγμή στη γη έχουν δυσλεξία.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Κατ’ αρχάς να ρωτήσω, η αιτία της δυσλεξίας ποια είναι; Από πού ξεκινάει;

Α. ΠΑΠΠΑ: Η δυσλεξία δεν είναι πρόβλημα και δεν έχει αιτία. Είναι απλά ένας διαφορετικά οργανωμένος εγκέφαλος. Είναι σα να λέμε γιατί αυτά τα μάτια είναι λίγο πιο πρασινωπά, ποια είναι η αιτία. Δεν υπάρχει αιτία; Έτσι είναι η φύση.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Κατάλαβα.

Α. ΠΑΠΠΑ: Άρα δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν υπάρχει δυσλειτουργία. Ήμουν από τους πρώτους ανθρώπους στον κόσμο που τόλμησα να βγω ενάντια σε όλο το σύστημα το οποίο ονομάζεται δυσλεξία, δυσλειτουργία. Μελέτησα γνωσιακή νευροεπιστήμη, βρέθηκα στη Βοστώνη και παρακολούθησα τη Μαριάν Βολφ τη σπουδαιότερη γνωσιακή νευροεπιστήμονα στον κόσμο σε δυσλεξία, η οποία αυτή με τις έρευνές της διαπίστωσε ότι η δυσλεξία είναι ένας απλά διαφορετικά οργανωμένος εγκέφαλος και δεν μπορούμε να μιλάμε για δυσλειτουργία, διότι δεν υπάρχει σε κανένα εγκέφαλο, ούτε καν στον τυπικό δηλαδή εγκέφαλο, από τη φύση ικανότητα του να μαθαίνει ένας άνθρωπος να γράφει και να διαβάζει.

Είναι αφύσικη λειτουργία η γραφή και η ανάγνωση στον οποιονδήποτε εγκέφαλο. Ο εγκέφαλος επιτελεί ένα θαύμα κάθε φορά που καταφέρνει εν τέλει να γράψει και να διαβάσει, είτε έχει δυσλεξία, είτε είναι τυπικός εγκέφαλος γιατί είναι έξω από τη φύση αυτές οι δυο ικανότητες.

Με αποτέλεσμα δεν μπορούμε να μιλάμε για δυσλειτουργία αφού είναι έξω από τη φύση. Παρ’ όλα αυτά λόγω της νευροπλαστικότητας του εγκεφάλου επιτυγχάνεται αυτό, σιγά – σιγά.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Ίσως μας μπερδεύει και η ίδια η λέξη, γιατί λέγεται δυσλεξία, οπότε σου λέει εδώ κάτι συμβαίνει, κάτι δεν πάει καλά.

Α. ΠΑΠΠΑ: Σπουδαίο αυτό που λες. Λάθος λέξη. Και η λάθος λέξη προήλθε γιατί τότε όταν προσπαθούσαν οι επιστήμονες να βρουν έναν όρο γι’ αυτή τη διαφορετικότητα, δεν είχαν στα χέρια τους τις έρευνες αυτές, οπότε δεν καταλάβαιναν τι είναι δυσλεξία και είπαν δυσλεξία.

Το 3Dlexia που είναι το όνομα της μεθόδου μου και το όνομα της αστικής μη κερδοσκοπικής 3Dlexia Cosmos προήλθε αρχικά από μια δική μου προσπάθεια να καταρρίψω τη λέξη «δυσλεξία». Αλλά εν τέλει το 3Dlexia αντιλήφθηκα ότι έχει μέσα μια πυθαγόρεια κωδικοποιημένη δύναμη, μαγεία, αρμονία, του πως θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε την παιδεία του μέλλοντος. Αργότερα αντιλήφθηκα τη δύναμη αυτού του Κώδικα.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Το 3Dlexia τι ακριβώς κάνει; Τι προσφέρει;

Α. ΠΑΠΠΑ: Στην πορεία μέσα στα σχολεία πριν φτάσω στη 3Dlexia να σου πω μόνο αυτή τη λεπτομέρεια, ότι εκεί ήρθα σε επαφή με παιδιά με δυσλεξία και ο πρώτος μαθητής με δυσλεξία που ήρθε στη ζωή μου, με έντονη μορφή δυσλεξίας, έφυγε από τη ζωή αυτόχειρας.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Μισό λεπτό, αυτά τα δυο τώρα πως συνδέονται; Γιατί στο δικό μου το κεφάλι δεν συνδέονται. Εννοείς ότι αυτοκτόνησε για ποιο λόγο;

Α. ΠΑΠΠΑ: Το παιδί δέχτηκε πάρα πολύ μεγάλο bulling για πάρα πολλά χρόνια μέσα στο σχολείο λόγω της διαφορετικότητάς του. Ήταν ένα παιδί υπερβολικά χαρισματικό, ζωγράφιζε μαγικά, πήγαινε σε μια γνωστή Σχολή Καλών Τεχνών και ήταν από πολύ μωρό μέσα στη ζωγραφική και στο καλλιτεχνικό κομμάτι και ήταν διαφορετικός. Ήταν πολύ διαφορετικός στον τρόπο που γενικά έβλεπε τον κόσμο, που εκφραζόταν και βεβαίως στη μάθηση.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Πέρα από το μπορεί να ήταν ανορθόγραφος, τι άλλα χαρακτηριστικά είχε;

Α. ΠΑΠΠΑ: Όταν επί χρόνια νιώθεις αυτή τη διαφορετικότητα, γιατί η δυσλεξία δεν είναι διαφορετικότητα μόνο στον τρόπο μάθησης, είναι διαφορετικότητα στον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο, που βιώνεις τη ζωή. Οι υπόλοιποι γύρω σου σε θεωρούν στον κόσμο σου, είσαι λίγο περίεργος, είσαι λίγο κάπως…

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Μπορείς να μου πεις μερικά παραδείγματα για να το καταλάβουμε αυτό;

Α. ΠΑΠΠΑ: Ένας άνθρωπος που έχει το χαρισματικό εγκέφαλο της δυσλεξίας, η διαφορετικότητά του δεν έγκειται μόνο στον τρόπο που μαθαίνει και που δυσκολεύεται με το στείρο εκπαιδευτικό σύστημα να αποδώσει. Ο τρόπος που βιώνει τη ζωή είναι διαφορετικός από τον χώρο και τον χρόνο, πως νιώθω εγώ αυτή τη στιγμή που βυθίζομαι στο τώρα και ξεχνάω τι μέρα είναι, τι ώρα είναι γιατί ερωτεύομαι τη στιγμή που ζω, γιατί ζω μέσα από την καρδιά, είναι τα παιδιά του εμείς και όχι του εγώ.

Γιατί έχουν κυριαρχία δεξιού ημισφαιρίου που εκεί βρίσκεται η ανατρεπτική σκέψη, το εμείς, το συναίσθημα, η φαντασία, η δημιουργικότητα, η τρισδιάστατη αντίληψη των πραγμάτων, σε αντίθεση με το αριστερό ημισφαίριο που έχει κυριαρχία στο εγώ, στο φόβο και όχι στο ρίσκο που έχει το δεξί ημισφαίριο, στη δομή της σκέψης ενώ είναι πιο αφηρημένη η σκέψη στο δεξί ημισφαίριο, άρα αντιλαμβάνεστε ότι αφού λειτουργούμε με κυριαρχία του δεξιού ημισφαιρίου βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε τη ζωή με τελείως διαφορετικό τρόπο, με αποτέλεσμα πολλές φορές να γινόμαστε λίγο καρικατούρα, λίγο οι τρελοί της υπόθεσης.

Γιατί ακριβώς είναι λιγότεροι άνθρωποι που έχουν κυριαρχία δεξιού ημισφαιρίου γενικά, περισσότεροι του αριστερού με αποτέλεσμα να φαινόμαστε πολύ διαφορετικοί. Όλοι είμαστε διαφορετικοί, αλλά εμείς είναι λίγο πιο διαφορετικοί.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Άρα άνθρωποι που έχουν δυσλεξία δεν είναι ότι δεν μπορούν να μάθουν, απλά χρειάζονται διαφορετικό τρόπο εκπαίδευσης;

Α. ΠΑΠΠΑ: Ακριβώς. Χρειάζονται ένα τρόπο που κατ’ αρχήν ξεκινάει από την καρδιά, δηλαδή βοηθάς αυτούς τους ανθρώπους να ενώσεις την παιδεία με κάτι σημαντικό. Για παράδειγμα: για ποιο λόγο πρέπει να μάθω αγγλικά; Όχι για να πάρω ένα πτυχίο. Ο Θεός να φυλάξει πια αυτό το πτυχίο, το lower και το proficiency! Αλλά για να μπορέσω να γίνω παγκόσμιος πολίτης, να έχω παγκόσμια φωνή και να αλλάξω τον κόσμο.

Άρα μαζί με τα αγγλικά, δώσε στο παιδί ένα project να δουλέψει μέσα από την παγκόσμια φωνή που θα χτίσει για να αλλάξει τον κόσμο και έτσι δώσαμε και στο I love dyslexia το SOS4Love Project ένα παγκόσμιο project στα αγγλικά, ενώνονται τα παιδιά με παιδιά απ’ όλη τη γη και βοηθάμε και κάνουμε καινοτόμες δράσεις πάνω στους 17 στόχους βιωσιμότητας του Ο.Η.Ε. και τα παιδιά αντιλαμβάνονται, δεν μαθαίνουν αγγλικά απλά για τα πτυχία και για την προσωπική τους εξέλιξη, αλλά κυριολεκτικά για να αλλάξουν τον κόσμο.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και φαντάζομαι ότι αλλάζει και όλη η αντιμετώπιση και το πώς βλέπουν όλο αυτό σα διαδικασία.

Α. ΠΑΠΠΑ: Ακριβώς. Σκέψου ότι για να μάθουν για παράδειγμα χρόνους, γραμματικής (παρακείμενο, υπερσυντέλικο) που όλο αυτό τους φαίνεται πολύ βαρετό, μιλάμε για την έννοια του χρόνου, τι σημαίνει χρόνος. Τους εξηγώ ότι στο σύμπαν δεν υπάρχει η ψευδαίσθηση του παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος όπως η νευροφυσιολογία του εγκεφάλου μας, μας κάνει αυτή την ψευδαίσθηση να αισθανόμαστε το χρόνο ότι έχει μια γραμμικότητα, παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Στο σύμπαν ο Carlo Rovelli, οι θεωρητικοί φυσικοί μιλούν μόνο για το τώρα. Στο σύμπαν δεν υπάρχει ο χρόνος με τον τρόπο που εμείς τον αντιλαμβανόμαστε, αλλά μόνο το τώρα και έτσι αντιλαμβάνονται τα παιδιά «γιατί μπερδεύομαι στους χρόνους;» Γιατί όλα είναι τώρα και το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι συνδεδεμένο με το υπερσυμπαντικό, δηλαδή τη φύση, την κοσμική διάνοια που εκεί οι νόμοι είναι τελείως διαφορετικοί, είναι κβαντικοί, δεν έχουν να κάνουν με τη νευτώνεια φυσική και τους νευτώνειους νόμους που βιώνουμε ως τρισδιάστατα όντα στη γη.

Άρα αντιλαμβάνεσαι ότι αυτά τα παιδιά, η νευροφυσιολογία του εγκεφάλου τους αν την παρακολουθήσεις και την ακολουθήσεις, σε οδηγούν στο να αντιληφθείς πως λειτουργεί το σύμπαν, πως λειτουργεί η φύση και έτσι εξελίχθηκα πλάι τους, έγινε και γίνομαι κάθε μέρα πιο σοφή, μπαίνω πιο βαθιά στη μελέτη μου στο τι σημαίνει φύση.

Γιατί μελετώντας τον εγκέφαλό τους προκειμένου να μπορέσω να τα κατανοήσω και να τους δώσω τα αγγλικά που δυσκολεύονται, κατέληξα να γίνω ένας άνθρωπος πολύ διαφορετικός από αυτός που νόμιζα ότι είμαι. Ένας άνθρωπος φυσικός, ένας άνθρωπος κοντά στο σύμπαν, μέσα στο σύμπαν.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Ας πούμε ότι φτάνουμε στο σημείο να αναγνωρίσουμε τα σημάδια και έχουμε τη διάγνωση της δυσλεξίας. Τι πρέπει να κάνει ο γονιός για να βοηθήσει το παιδί και τι πρέπει να κάνουν και οι υπόλοιποι που είναι γύρω από το παιδί, δηλαδή τα άλλα παιδάκια;

Α. ΠΑΠΠΑ: Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να πάρει το παιδί, όπως πολύ σωστά είπες, μια έγκυρη διάγνωση. Θα ήθελα να πω ότι υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, τα παιδιά αργούν πάρα πολύ να πάρουν τις διαγνώσεις, με αποτέλεσμα να έχουν περάσει το Δημοτικό, που είναι η πιο σημαντική βαθμίδα για να μπορέσουν να βελτιώσουν οποιαδήποτε διαφορετικότητα μαθησιακή έχουν και να μην κουβαλάνε βαρίδια και θα χάσουν τρένα στη ζωή και φτάνουν τα παιδιά δυο και τρία και τέσσερα χρόνια να περιμένουν στα Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης για να πάρουν τη διάγνωση. Άρα έχουμε σοβαρό θέμα εκεί.

Αλλά αν τελικά δεήσει ο Θεός και πάρουν τη διάγνωση, τότε είναι πολύ σημαντικό να μάθουν οι γονείς και να αντιληφθούν και το παιδί φυσικά, τι πραγματικά σημαίνει δυσλεξία. Όχι να πάρουν ένα χαρτί το οποίο είναι ένα στίγμα, έχεις δυσλεξία και πάρε και το χαρτί που το λέει. Τι σημαίνει δυσλεξία.

Η δυσλεξία δεν είναι απλά δυσκολεύομαι στην γραφή, στην ανάγνωση, στην ορθογραφία, στον τρόπο απομνημόνευσης πραγμάτων. Η δυσλεξία είναι ένας διαφορετικά οργανωμένος εγκέφαλος που έχει ιδιαίτερα χαρίσματα. Θα ήθελα να θυμίσω ότι οι σπουδαιότερες προσωπικότητες στον κόσμο, στην ιστορία της ανθρωπότητας και του πολιτισμού, της τεχνολογίας, της επιστήμης, της τέχνης είναι δυσλεξικοί. Από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, μέχρι τον Στιβ Τζομπς, από τον Πικάσο και τον Νταλί, τον Άντι Γουόρχολ, μέχρι τον Ρίτσαρντ Μπράνσον και τον Πρωθυπουργό της Αμερικής τον Κένεντυ, όλοι δυσλεξικοί, οι οποίοι αλλάζουν και άλλαξαν τον κόσμο.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Άρα στο σχολείο που ήσουν, είσαι ως δασκάλα αγγλικών και έχεις μέσα σε μια αίθουσα 20 παιδιά, τα οποία τα 15 έχουν τον φυσικό εγκέφαλο;

Α. ΠΑΠΠΑ: Τον τυπικό εγκέφαλο.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και τα υπόλοιπα 5 έχουν δυσλεξία. Πως κάνεις μάθημα;

Α. ΠΑΠΠΑ: Όταν ήμουν στα σχολεία που απολύθηκα, γιατί έτσι ξεκίνησε το Ι love dyslexia, απολύθηκα απ’ όλα τα σχολεία που δούλευα που εργαζόμουν.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Με ποια αιτιολογία;

Α. ΠΑΠΠΑ: Με την αιτιολογία ότι «κυρία Παππά δεν ακολουθείτε την πεπατημένη, δεν κάνετε αυτά που σας έχουμε πει να κάνετε, κάνετε διαφορετικά πράγματα και για ποιο λόγο δεν παρακολουθείτε το δικό μας σύστημα και φτιάχνετε δικά σας συστήματα». Τους εξηγούσα ότι ο λόγος που το κάνω αυτό είναι ένας και μοναδικός: πρέπει να συμπεριλάβω όλα τα παιδιά και να τους δώσω ισότιμη πρόσβαση στη μάθηση και όχι μόνο κάποια παιδιά και ο τρόπος που μου προτείνετε να διδάξω, δεν βοηθάει από τα 25 τα 5-6 παιδιά. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν λιγότερα δικαιώματα από τα άλλα.

Άρα θα πρέπει να προσαρμόσουμε, να δημιουργήσουμε νέες παιδαγωγικές προσεγγίσεις, ολιστικές, που θα βοηθήσουν όλα τα παιδιά και έτσι λοιπόν ο τρόπος που διδάσκω, είναι ένας τρόπος που ενεργοποιεί όλο τον εγκέφαλο, αριστερό και δεξί ημισφαίριο και ενώνω αυτό τον ενεργοποιημένο ολοκληρωτικά εγκέφαλο με την ευθεία της καρδιάς.
Για παράδειγμα δεν διδάσκω μέσα από τα βιβλία, παρά μέσα από το παιχνίδι. Ό,τι κάνω είναι βιωματικό. Μέσα από ιστορίες, μιλάω σαν παραμύθι, το μάθημά μου αν το ακούσεις είναι σα να σου λέω ένα παραμύθι και παίζεις ταυτόχρονα και βεβαίως με συνεργασία. Τα παιδιά γίνονται ένα, τα παιδιά χαλαρώνουν, νιώθουν ασφάλεια, είναι τόσο σημαντικό μέσα στην τάξη να νιώθεις ασφάλεια και όχι ότι δέχεσαι bulling, όπως δυστυχώς έρχονται τα παιδιά στο Ι love dyslexia και συνεχώς μου αναφέρουν.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και φαντάζομαι όλος αυτός ο τρόπος μάθησης, δεν έγινε κατανοητός.

Α. ΠΑΠΠΑ: Δεν έγινε κατανοητός. Έβγαζα τα παιδιά έξω από την τάξη, ανεβαίναμε στα δέντρα και μαθαίναμε την παράγραφο μέσα από τα δέντρα, δηλαδή οι προτάσεις της παραγράφου αναπτύσσονται όπως αναπτύσσεται ένα δέντρο από τη ρίζα, μέχρι τον καρπό του. Και μου έλεγαν «μα τι κάνετε κα Παππά, χρησιμοποιείτε το δέντρο για να διδάξετε, τι. Γυμναστική κάνετε στα παιδιά;».

Έκανα θέατρο για παράδειγμα. Μου έλεγαν «μα εδώ δεν είμαστε ομάδα θεάτρου, αγγλικά κάνετε». Δεν αντιλαμβάνονταν ότι αυτά όλα τα μέσα είναι απαραίτητα όχι όμως μόνο για παιδιά με δυσλεξία, για όλα τα παιδιά.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Αυτός ο τρόπος εκμάθησης εφαρμόζεται στην Ελλάδα ή εφαρμόστηκε και κάπου αλλού στον κόσμο;

Α. ΠΑΠΠΑ: Σε ευχαριστώ που το ρωτάς αυτό. Έχω τη μεγάλη τιμή και ευλογία να έχω δώσει τη μέθοδό μου σε οκτώ χώρες με Πρωτόκολλα συμφωνίας Κυβερνήσεων, αλλά η πολύ μεγάλη μου συνεργασία πολλά χρόνια και μόνιμη είναι με την Αργεντινή.

Όπου εκεί στο San Miguel de Tucuman, ο μεγάλος αυτός οραματιστής Υπουργός Παιδείας που δεν πρόκειται για πολιτικό, πρόκειται για οραματιστή ο οποίος έρχεται μαζί μου στον Ο.Η.Ε. και παλεύουμε μαζί για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο Juan Pablo Lichtmajer, ο οποίος ήταν καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο και λάτρης της Ελλάδας, αγκάλιασε τη μέθοδό μου, με κάλεσε στην Αργεντινή, δίδαξα τη μέθοδό μου αρχικά σε καθηγητές, οι καθηγητές την αγκάλιασαν και με Πρωτόκολλο συμφωνίας εκεί με την Κυβέρνηση έδωσα τη μέθοδό μου και βοηθιούνται πάνω από μισό εκατομμύριο παιδιά και πηγαινοέρχομαι από το 2018 στο Buenos Aires και στο Tucuman, δουλεύοντας εκεί με την Αργεντινή, όπου έχω εκπαιδεύσει πάνω από 50.000 εκπαιδευτικούς.

Από εκεί και πέρα μου άνοιξε την πόρτα της Κύπρου ο Κώστας Καδής ο Υπουργός Παιδείας της Κύπρου, ο οποίος πήρε το SOS4Love Project, το project όπου «Τα παιδιά μας με δυσλεξία» ξεκίνησαν στο Ο.Η.Ε. και συνεργαζόμαστε με πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά απ’ όλη τη γη στους 17 στόχους βιωσιμότητας και είχε πολύ μεγάλη ευαισθησία ο κ. Καδής, επίσης ένας μεγάλος οραματιστής, επίσης όχι πολιτικός. Η πρώτη κουβέντα που μου είπε στο γραφείο του είναι «Αγγελική μου εγώ δεν είμαι πολιτικός, είμαι βιολόγος, καθηγητής της βιολογίας και ονειρεύομαι ένα καλύτερο κόσμο, ένα κόσμο ειρήνης». Μόνο με αυτές τις ελάχιστες εξαιρέσεις «πολιτικών» μπόρεσα να δώσω τις μεθόδους μου και αυτή τη στιγμή βοηθιούνται εκατομμύρια παιδιά.

Ακόμη στην Ελλάδα δεν έχει συμβεί αυτό και με μεγάλη ανυπομονησία περιμένω πότε θα δώσω δωρεάν τη μέθοδό μου στη χώρα, για να βοηθηθούν τα παιδιά, όσο γίνεται.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Μισό λεπτό ένα – ένα, κατ’ αρχάς καταλαβαίνω ότι είναι μια μέθοδος η οποία έχει εφαρμοστεί, άρα τα αποτελέσματα είναι μετρήσιμα.

Α. ΠΑΠΠΑ: Δώδεκα χρόνια με έρευνες. Ένα πείραμα που έχει γίνει ξανά και ξανά…

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Άρα δεν αμφισβητείται.

Α. ΠΑΠΠΑ: Όχι βέβαια.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Δεν υπάρχει τρόπος να αμφισβητήσεις την αποτελεσματικότητα.

Α. ΠΑΠΠΑ: Μετά από δώδεκα χρόνια με 100% επιτυχία, εμείς στο Ι love dyslexia τα παιδιά όλων των παιδιών και μια μέθοδος που κατ’ αρχήν έχει συμπεριληφθεί στον ΟΟΣΑ. Ο ΟΟΣΑ είναι ο μεγαλύτερος Οργανισμός στον κόσμο που μετράει την παγκόσμια παιδία, η μέθοδός μου παρουσιάζεται στον ΟΟΣΑ ως εργαλείο, στο teaching for the future, στο επίσημο report του 2018 στο 1ο κεφάλαιο στην 1η σελίδα, στην 1η γραμμή. Δεν θα μπορούσα να έχω μεγαλύτερη τιμή από αυτή.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Άρα λοιπόν τι γίνεται στην Ελλάδα; Τι είναι αυτό που σου έχουν πει; Κατ’ αρχάς τι προσπάθειες έχεις κάνει και ποιες είναι οι απαντήσεις που σου έχουν δώσει.

Α. ΠΑΠΠΑ: Έχω κατά καιρούς προσπαθήσει να έρθω σε επαφή με όλους τους Υπουργούς και Υφυπουργούς Παιδείας θα έλεγα και μέχρι στιγμής δεν είχαμε καμία απολύτως αντίδραση από καμία Κυβέρνηση. Και αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι τελικά η πραγματική αιτία των προβλημάτων στη ζωή μας, δεν είναι ούτε η δυσλεξία, ούτε η ανεπάρκεια των ανθρώπων και των επιστημόνων που οργανώνουμε τα κεφάλια μας και τις καρδιές μας για να βρούμε λύσεις, είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης για να γίνει αυτός ο κόσμος πιο δίκαιος και πιο ελεύθερος και πιο δημοκρατικός.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Φαντάζομαι ότι όλα αυτά που μου περιγράφεις, είναι κι αυτά που οδήγησαν τους αρμόδιους να σε προτείνουν για το βραβείο Νόμπελ της παιδείας.

Α. ΠΑΠΠΑ: Κατέθεσα όλη την επιστημονικότητα του έργου μου και όλες τις έρευνες και όλη μου τη βιβλιογραφία και είδαν στην πράξη τα αποτελέσματα, αλλά και τον τρόπο που λειτουργώ με τα παιδιά, επί χρόνια. Γιατί είναι δώδεκα χρόνια το Ι love dyslexia, άρα όταν επαληθεύεται ξανά και ξανά ένα πείραμα, με σωστά και δυνατά αποτελέσματα, όλο και ενδυναμώνεται το πείραμα αυτό.

Άρα μετά από κάποια χρόνια δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία. Έφτασα σε ένα σημείο αυτή τη στιγμή να συνεργάζομαι με θεωρητικούς φυσικούς και με επιστήμονες του διαστήματος, διότι οραματίζομαι να δημιουργήσω την πρώτη γενιά παιδιών κοσμοαστροναυτών επί της γης, που θα έχουν το ήθος και τις ειδικές δεξιότητες των κοσμοαστροναυτών, όπως η ομάδα και των κοσμοαστροναυτών της Ρωσίας αλλά και οι αστροναύτες της Ευρώπης και της Αμερικής αυτή τη στιγμή είναι το μοναδικό σημείο το International Space Station στο διάστημα, όπου εν ειρήνη συνεργάζονται.

Άρα πως αυτή η ομάδα μπορεί να συνεργάζεται, παρ’ όλο που είναι Ρώσοι, Αμερικάνοι, Ευρωπαίοι μαζί και στη γη δεν γίνεται, πως σκέφτονται, πως λειτουργούν. Σκέψου να φτιάξουμε ομάδες παιδιών σαν τους κοσμοαστροναύτες πάνω στη γη όμως, που θα είναι ηγέτες της ειρήνης του μέλλοντος. Θα μάθουν να σκέφτονται με το ήθος της ψυχής και του μυαλού, που θα οδηγήσουν τον κόσμο σε ένα νέο ορίζοντα ειρήνης.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Ακούω όση ώρα μιλάμε για Κυβερνήσεις άλλων χωρών, δεν ακούω πουθενά τη δική μας, είναι λίγο απογοητευτικό. Θα σου ευχηθώ κάποια στιγμή να βρεις την άκρη και θα ευχηθώ και στο δικό μας Υπουργείο να κινητοποιηθούν, να ευαισθητοποιηθούν και να καταλάβουν και την αξία όλων αυτών των πραγμάτων.

Γιατί τώρα μας είπες πάρα πολλά πράγματα, αλλά αν αναλογιστούμε τη σημαντικότητα του καθενός, είναι πραγματικά αξιοσημείωτο και θα έπρεπε κάποιος να έχει φροντίσει να ασχοληθεί και να τα στηρίξει και να τα προωθήσει και να τα αναγνωρίσει.

Α. ΠΑΠΠΑ: Τα κοινωνικοσυναισθηματικά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν τα παιδιά με δυσλεξία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες λόγω του ότι είναι περιθωριοποιημένα στο σχολείο, τα φέρνουν αντί να αλλάζουν τον κόσμο με το χαρισματικό τους μυαλό, στη φυλακή. Το 50% των φυλακισμένων είναι δυσλεξικοί, λένε οι έρευνες. Μόνο αυτό αντιλαμβάνεσαι πόσο απαραίτητη είναι η στήριξη αυτών των παιδιών.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και αυτό πιστεύεις ότι είναι αποτέλεσμα της λάθος παιδείας που λαμβάνουν.

Α. ΠΑΠΠΑ: Ακριβώς και όχι μόνο αυτά τα παιδιά και οι τυπικοί μαθητές, θα πω. Πρέπει να αλλάξει συθέμελα το εκπαιδευτικό μας σύστημα και να έχουμε επιτέλους παιδεία.

Όμως θα ήθελα να πω και κάτι ευχάριστο γιατί οφείλουμε να τα βλέπουμε όλα. Μπορεί το Υπουργείο Παιδείας ακόμη να μην έχει αντιληφθεί την αναγκαιότητα αυτή, στο να βοηθηθούν τα παιδιά και όμως πιστεύω ότι σιγά – σιγά θα καλλιεργηθεί και εκεί αυτή η ανάγκη και θα το αντιληφθούν.

Όμως το Υπουργείο Ανάπτυξης και Καινοτομίας αγκάλιασε τη μέθοδό μου μέσα από τη Start up εταιρεία την οποία ίδρυσα, την Ι love dyslexia English Language Innovation για την τεχνολογική ψηφιοποίηση της μεθόδου μου και αυτή τη στιγμή χρηματοδοτηθήκαμε από το Υπουργείο Ανάπτυξης και μπήκαμε στο Elevate Greece και αισθάνομαι ότι μέσα από το μαγικό που συμβαίνει, η Ελλάδα θα ανέβει.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Η Ελλάδα αργεί, αλλά δεν λησμονεί. Σιγά – σιγά έρχεται η αναγνώριση, με πολύ κόπο βέβαια και με πολύ δουλειά.

Α. ΠΑΠΠΑ: Ακριβώς.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Και λίγο τελευταίοι νιώθω, αλλά πιστεύω και εγώ ότι θα έρθει. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

Α. ΠΑΠΠΑ: Μαζί για να… elevate Greece, για να ανυψώσουμε την Ελλάδα, να ανυψώσουμε τη δύναμη της αγάπης, να ανυψώσουμε τον κόσμο εκεί που του αξίζει. Στην ειρήνη, στη γαλήνη, στη δημοκρατία, στη δικαιοσύνη, στην υψηλή μορφή φωτός από την οποία είναι οι ψυχές μας φτιαγμένες. Αυτό είμαστε. Είμαστε αγάπη, είμαστε φως, Ιωάννα μου και πάμε να το ξαναθυμηθούμε όλοι μαζί.

Ι. ΠΑΛΙΟΣΠΥΡΟΥ: Πιστεύω ότι θα γίνει. Σας το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, σας ευχαριστώ πολύ.

Α. ΠΑΠΠΑ: Και εγώ μέσα από την ψυχή μου που ήμουν κοντά σου, δίπλα σου και αισθάνομαι ότι μέσα από αυτή τη συζήτηση θα βγει κάτι όμορφο. Σε ευχαριστώ πολύ.

Ήταν το podcast “Ιωάννα”, με την Ιωάννα Παλιοσπύρου. Μία παραγωγή του pod.gr. Μπορείτε να ακούτε τα podcast που σας ενδιαφέρουν στο pod.gr, spotify, apple podcast, google podcast και σε όποια άλλη εφαρμογή ακούτε podcast απ’ το κινητό σας.

Οι συγκλονιστικές ιστορίες συνεχίζονται με νέους καλεσμένους στα επόμενα επεισόδια. Μπορείτε να στέλνετε τα μηνύματά σας για την Ιωάννα στο email: ioanna@pod.gr.