Συγγραφείς εκτός βιβλίων, με την Κυριακή Μπεϊόγλου

Τι ωραία που θα ήταν να εισπνέουμε τις ιστορίες σαν τον αέρα, ενώ ταυτόχρονα κάνουμε αλλά πράγματα. Οι συγγραφείς, όταν αφήνουν την πένα τους στην άκρη, αφήνονται στις σκέψεις τους, στις χαρές, στις λύπες και στις ανησυχίες τους. Κάθε στιγμή που περνάει, αποτελεί και ένα πιθανό ερέθισμα για εκείνους. Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος είχε πει πως ο συγγραφέας είτε γράφει κάτι που αξίζει να διαβαστεί είτε κάνει κάτι που αξίζει να γραφτεί. Μια φορά την εβδομάδα, στο podcast «Συγγραφείς Εκτός Βιβλίων», η Κυριακή Μπεϊόγλου συζητάει με τον άνθρωπο πίσω από το βιβλίο και ανακαλύπτει τους διάφορους κόσμους στους οποίους περιπλανιέται ένα συγγραφικό μυαλό.

Πέτρος Τατσόπουλος: «Ο χώρος της πολιτικής είναι μια τεράστια αρένα κακοπιστίας»

Φωτεινή Τσαλίκογλου: «Αν δεν μπορείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου, δεν έχεις ψυχική υγεία»

Θεόδωρος Τερζόπουλος: «Εκεί που σταματάει η αυτοβιογραφία αρχίζει η Τέχνη»

Νίκος Μπακουνάκης: «Ο Γουσταύος Κλάους ήταν εμμονή μου από παλιά»

Ρέα Γαλανάκη: «Το βιβλίο θα διασωθεί γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το σώμα, το μυαλό, και τη ψυχή μας»

Κώστας Καλτσάς: «Η αφήγηση της Ιστορίας πολλές φορές παραμορφώνει την Ιστορία»

Μιχάλης Σκούλλος: «Οικονομία και οικολογία πρέπει να συμβαδίζουν»

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος: Ένας τρόπος να φτάσουμε στη μαγεία είναι η σύγχρονη φυσική

Γιάννης Μακριδάκης: Δεν θα μπορούσα να ζήσω μακριά από τα ζώα μου, τα φυτά μου, και τον τόπο μου

Μικροί συγγραφείς: “Συγγραφέα σε κάνουν τα ωραία ταξίδια”

Ηλίας Μαγκλίνης: Πάντα με ενδιαφέρει ως συγγραφέας και το καλό και το κακό

Πέτρος Κόκκαλης & Ξενοφών Κοντιάδης: «Το σύστημα αλλάζει όταν ο καθένας πιστέψει ότι πρέπει να αλλάξει»

Τίτος Πατρίκιος: «Ο πολιτισμός πρέπει να στέκεται πάντα κριτικά απέναντι σε κάθε εξουσία»

Γιώργος Συμπάρδης: «Τα βραβεία πολλές φορές δεν έρχονται στην ώρα τους»

Θανάσης Τριαρίδης: «Μεγάλωσα σε μια πόλη που ήθελε να αφανίσει την μνήμη των άλλων»

Μιχάλης Αλμπάτης: «Η λογοτεχνία αλλάζει τον ψυχισμό μας»

Κώστας Γανωτής: «Ο ήρωας του βιβλίου μου σπάει τις μάσκες της φορεμένης ηθικής»

Παναγιώτης Ευαγγελίδης: «Όλα τα βιβλία και τα ντοκιμαντέρ μου είναι βιωματικά»

Ρίτα Κολαΐτη: «Ο καλός μεταφραστής είναι καλός αναγνώστης και λάτρης της λογοτεχνίας»

Θανάσης Χειμωνάς: «Πρέπει να κάνω ότι μπορώ για να αισθανθούν οι μετανάστες πολίτες της Αθήνας»

Κατερίνα Δασκαλάκη: « Για τον Αξελό ο τελευταίος μεγάλος συστηματικός φιλόσοφος ήταν ο Χέγκελ»

Κατερίνα Μαλακατέ: «Το να είναι δυναμική μια γυναίκα θα πρέπει να σταματήσει να είναι βρισιά»

Νίκος Ιατρού: «Το γράψιμο με βοηθησε να γίνω καλύτερος αναγνώστης»

Δημήτρης Δασκαλόπουλος: «Δεν νιώθω ότι ολοκλήρωσα τον Καβάφη, το παιχνίδι συνεχίζεται»

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης: «Δεν γράφω για να σωπαίνω, αλλά για να δυναμώνω τη φωνή»

Αναστάσης Βιστωνίτης: «Θέλω τα κείμενα μου να μιλούν στους αναγνώστες όχι στους ειδικούς»

Γιάννης Μπότσης: «Οι Έλληνες θεατές έχουν εμμονή με τον έρωτα»

Ισιδωρος Ζουργός: «Συγγραφέας είσαι όταν αυτό γίνεται μόνιμη ταυτότητα σου»

Γιώργος Πανόπουλος «Η λογική είναι εμπόδιο πλέον»

Κώστας Σπυρόπουλος: «Η Αρκαδία θα μπορούσε να γίνει η Καμπανία της Ανατολής»

Άννα Καραμάνου: «Με τα βιβλία μου δίνω επιχειρήματα στις γυναίκες να υπερασπιστούν τον εαυτό τους»

Σταύρος Λυγερός: «Το Πολυτεχνείο έχει το στοιχείο της θυσίας, ήμασταν έτοιμοι να πεθάνουμε»

«Θέλουμε να ακουστεί η φωνή των κακοποιημένων γυναικών»

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος : «Πατρίδα μου είναι ο ήχος της γλώσσας μας»

Στέλλα Παναγιωτοπούλου: «Τα ζώα ζητούν λίγα και δίνουν πολλά»

Μάρω Κακαβέλα: «Με απασχολούσε πάντα το κατά πόσο τα γονίδιά μας είναι υπεύθυνα για τις επιλογές μας»

Δημήτρης Καταλειφός: Καμιά φορά νιώθουμε «επί κλίνης κρεμάμενοι» στο σύμπαν

«Το Παρίσι συνέβαλε στο να γίνω ο συγγραφέας που είμαι»

Ξενοφών Κοντιάδης: «Υπάρχουν και σήμερα απειλές για την δημοκρατία»

Έλενα Μαρούτσου: «Ακόμα και ο πιο εξευγενισμένος άνθρωπος κρύβει μέσα του ένα μικρό θηρίο»

Αγαθή Δημητρούκα: «Κάποτε για μας οι άνθρωποι του πνεύματος ήταν ουρανός»

Στάθης Λιβαθινός: Η δουλειά μου είναι μια προσπάθεια σε εξέλιξη.

Γιαννακίδης-Σαββόπουλος: Τι συμβαίνει ανάμεσα σ’ εμάς και την ψυχή μας;

Μαρία Τσιμά: «Να αγαπάς χωρίς ελπίδα, δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό…»

Κωνσταντίνος Πίττας: «Η δική μου γενιά στερήθηκε τη δυνατότητα να ονειρεύεται»

Γιάννης Μπασκόζος: «Όσο μεγαλώνεις δεν μπορείς να είσαι ανίδεος αλλά πρέπει να παραμένεις καλός»

Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη: Η φιλοσοφία μου έδωσε τα εργαλεία της αμφισβήτησης

Γιάννης Παλαβός: «Υπάρχει πάντα ένα διακύβευμα και ένα επίδικο στα έργα τέχνης»

Δήμητρα Χριστοδούλου: «Το ποίημα πρέπει να μπορεί να αναπνέει ακόμα και την παραφροσύνη του δημιουργού»

Γιάννης Παντελάκης : «Η συγγραφή για μένα είχε απίστευτη γλύκα, ομορφιά, ανθρώπους και ταξίδι».

Παντελής Μπουκάλας: «Ο τρόπος του ανθρώπου είναι να μαθαίνει μέσα από τον θάνατο»

Γιώργος Σκαμπαρδώνης: «Αναπόφευκτα όλα στη ζωή μας είναι δρόμος»

Αμάντα Μιχαλοπούλου: «Πριν αρχίσω να γράφω, έλεγα ιστορίες στον εαυτό μου για να παρηγορηθώ»

Αλέξης Σταμάτης: «Η λογοτεχνία είναι η ανθρώπινη ζωή ανυψωμένη από το έδαφος»

Σταύρος Ζουμπουλάκης: «Η αγάπη και η πολιτική μπορούν να συναντηθούν στη δημοκρατία»

Στρατής Πασχάλης: «Σταματήσαμε να κατοικούμε ποιητικά όταν αστικοποιηθήκαμε»

Χρήστος Οικονόμου: «Η λεξιλαγνεία δεν βοηθάει την ελληνική λογοτεχνία»

Δημήτρης Στεφανάκης: «Η λογοτεχνία ήταν για μένα ένας προορισμός που δεν μπορούσα να αποφύγω»

Κωνσταντία Σωτηρίου: «Η γλώσσα με έκανε να αντιληφθώ την ταυτότητά μου»

Δημήτρης Τερζής: «Αν δεν θρηνήσεις στην απώλεια τότε ο θάνατος σε στοιχειώνει»

Λουκία Δέρβη: «Έχει ενδιαφέρον η άποψη ότι δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος στη ζωή μας»

Δημήτρης Αγγελής: «Διαβάζουμε πολλά στο διαδίκτυο αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι μας μένει κάτι»

Έρση Σωτηροπούλου: «Υπάρχει ένα είδος μοναξιάς που είναι απόλαυση»

Νίκος Μάντης: «Η λογοτεχνία σε συνδέει με την κιβωτό της ανθρώπινης διάνοιας»

Κώστας Καναβούρης: «Γράφουμε για να καταλάβουμε το νόημα της ζωής»

Κώστας Κατσουλάρης: «Μια κοινωνία που διαβάζει περισσότερο είναι μια κοινωνία καλύτερη»

Αργύρης Παλούκας: «Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας»

Αλέξης Παπαχελάς: «Μέσα μου ήμουν ξεκάθαρος ότι η ιστορία είναι αμείλικτη»

Θωμάς Κοροβίνης: «Οι διαδρομές μου στη ζωή ήταν σαν λαϊκά τραγούδια»

Έφη Μαχιμάρη: «Όσο πιο επώνυμος γίνεσαι, τόσο μεγαλύτερος είναι ο φόβος να μείνεις μόνος»

Δημήτρης Μαμαλούκας: «Νοσηρή δεν είναι η λογοτεχνία, αλλα η πραγματικότητα»

Ελένη Πριοβόλου: «Για μενα η λογοτεχνία είναι και αυτογνωσία»

Καλεσμένοι στο πρωτοχρονιάτικο «ραβαγιό του Αργίρι»

Χριστούγεννα, το αποτύπωμα της αγάπης

Κώστας Ακρίβος: «Λειτουργούμε ακόμα σαν άνθρωποι των σπηλαίων»

Δημήτρης Μανιάτης: «Η λαϊκότητα είναι ένας τόπος δημοκρατίας»

Νίκος Βατόπουλος: «Είμαι ιχνηλάτης της μνήμης»

Θοδωρής Καλλιφατίδης: «Η ξενιτιά δεν είναι για όλους»

Γιώργος Βέης: «Αντίθετα με τον Σεφέρη, δεν δυσκολεύτηκα ως διπλωμάτης»

Μίνως Ευσταθιάδης: «Όλοι οι ήρωες μου είναι άνθρωποι που αλλάζουν»

Θάνος Βερέμης: «Ποτέ δεν φαντάστηκα τη ζωή μου όπως την έζησα»

Γιάννης Τσίρμπας: «Πολλοί άνθρωποι περιμένουν να συμβεί ο έρωτας»

Δημήτρης Χριστόπουλος: «Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος στην ανωριμότητα»

Γιάννης Πάσχος: «Παλιά όποιο παιδί είχε δυσλεξία το έλεγαν προβληματικό»

Δανάη Σιώζιου: «Όταν έχεις καρκίνο δεν είσαι μόνος, είσαι η φωνή πολλών ανθρώπων»

Ευγενία Μπογιάνου: «Θέλω μέσω της πένας μου να δώσω φωνή στους αόρατους»

Μαριαλένα Σπυροπούλου: «Η λογοτεχνία μπορεί να θεραπεύσει τους ανθρώπους»

Κυριάκος Χαρίτος: «Ζούμε σε μια εποχή που “σταμπαριζόμαστε” πολύ εύκολα»

Νίκος Κουρμούλης: «Οι γυναίκες συγγραφείς έχουν φωτίσει κρυφές πτυχές των λαβυρίνθων μας»

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης: «Καθετί πνευματικό είναι και λαϊκό»

Πάνος Κωνσταντόπουλος: «Τα infographics αποφεύγονται στην πολιτική επειδή λένε την αλήθεια»

Ρέα Γαλανάκη: «Πατρίδα μας δεν είναι μόνο το μέρος που γεννηθήκαμε»

Δημήτρης Σωτάκης: «Τίποτα δεν τελειώνει όσο αναπνέουμε»

Sam Albatros: «Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε τους ανθρώπους, όποιοι κι αν είναι»

Ξένια Κουναλάκη: «Βλέπω μια μαχητική γενιά που διεκδικεί την ισότητα»

Μαρία Λούκα: «Όταν δεν παίρνεις θέση, λειτουργείς υπέρ του ισχυρού»

Λένα Διβάνη: «Στο τέλος εποχής που βιώνουμε θα χρειαστούμε λίγη “Διδώ” στα πάντα»

Μανίνα Ζουμπουλάκη: «Γράφω για να κάνω παρέα στους ανθρώπους»

Γιώργος Αλλαμανής: «Έχει σημασία να πλησιάσουμε κριτικά το παρελθόν με επόπτη την αμφιβολία»

Ανδρέας Μήτσου: «Η τέχνη ανατρέπει βεβαιότητες και καταπολεμά την κοινή λογική»

Δημήτρης Ινδαρές: «Όταν είδα τη σκηνή με τον Floyd, έκανα να κοιμηθώ 3 μέρες»

Χρήστος Ξανθάκης: «Τρία πράγματα με συγκινούν βαθύτατα: το ροκ, το χιούμορ και τα κόμικς»

Βαγγέλης Ραπτόπουλος: «Ήθελα η Γαλάτεια να έχει μετανιώσει για όσα έγραψε για τον Καζαντζάκη»

Χάρης Βλαβιανός: «Η ζωή μου είχε τα πάντα εκτός από φόνο»

Ιωάννα Μπουραζοπούλου: «Υπάρχουν πολλοί δρόμοι για την αλήθεια»

Βίβιαν Στεργίου: «Το ταβάνι δεν είναι να διεκδικούμε το να μην μας σκοτώνουν»

Χρήστος Χωμενίδης: «Αν δεν είχα μικρό παιδί, θα πήγαινα να πολεμήσω με τους Ουκρανούς»

Δημήτρης Λέντζος: «Η μοναξιά θέλει εκπαίδευση»

Διονύσης Μαρίνος: «Όσο μπορείς να σκέφτεσαι, μπορείς να ταξιδεύεις»

Θεόδωρος Γρηγοριάδης: «Αυτό που θεωρούμε γραφικό γίνεται επικίνδυνο»

Αλέξης Πανσέληνος: «Οι υπερήρωες είναι πολλοί ανάμεσα μας»

Ο Ορέστης Ανδρεαδάκης δίνει βήμα σε Ρώσους αντικαθεστωτικούς δημιουργούς στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Η Μαρία Ευθυμίου δεν πιστεύει ότι ήταν «τρέλα» η Μεγάλη Ελλάδα

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος πιστεύει πως ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίμησε τη σημασία της ιδεολογίας

Ο Σπύρος Γιανναράς μιλάει έξω από τα δόντια για τη βία

Ο Σωτήρης Δημητρίου πιστεύει πως δεν ευχαριστιόμαστε πια τίποτα

Η Ζυράννα Ζατέλη είναι το γράψιμο

Σταύρος Ζουμπουλάκης: «Η αγάπη δεν είναι συναίσθημα αλλά μια έμπονη πράξη»

Παντελής Μπουκάλας: «Δεν μπορείς να μην συμπαθείς την επανάσταση, γιατί είσαι παιδί της»

Κατερίνα Σχινά: Βλέπω με εύθυμη απαισιοδοξία όσα έρχονται

Πέλα Σουλτάτου: Ας μιλήσουμε επιτέλους για τις γυναικοκτονίες

Δημήτρης Καταλειφός, από το θέατρο στην λογοτεχνία

Χίλντα Παπαδημητρίου: «Με όχημα τη μουσική»

Νίκος Δαββέτας, ιχνηλατώντας την περίπλοκη σχέση πατέρα γιου

Χρήστος Αρμάντο Γκέζος, από την Χιμάρα στην Αθήνα

Πέτρος Μάρκαρης, από την Κωνσταντινούπολη στην Κυψέλη